Yazim mi! Sölim mi!

Blogları okurken artık bir noktadan sonra profesyonelleşiyorsunuz. Yazılarından insanları tanımaya başlıyorsunuz, ki yazarın yazılarını tanımak adına bir yerden sonra referans almıyorsunuz hatta. Resmen görmeye başlıyorsunuz, üçüncü bir gözünüz peydah oluyor sanki. Ve yalan mı? Dolan mı? Gerçek mi? Hayal mi? Abartı mı? Üfürüyor mu? Yavaş yavaş bu konuda tespitler oluşturuyor sunuz. “atıyosuuuuunnn” diyorsunuz hatta yer yer, yeri gelmişkene yakalanan bloglarda. Neden böyle oluyor?

Çünkü insan gerçekten zeki, sezgisi ile aklını koordineli bir şekilde çalıştırabilen bir varlık. Kendisi bile bazen kendisine şaşıyor ya insanın. Öyle bir şey sanırım. Zira insan; yazı yada yazıları üzerinden yazanı tanımayabiliyor hatta tanımıyor. Neden? Çünkü yazarın kendisi yok ki çoğunlukta yazılarında. Muhatap kişilik olarak sosyal yaşamında var belki ama, yazılarındaki kişi başka biri yada olmayan biri, yada “biri” bile değil, bişey işte!

İş bu sebepten, teknolojinin eksikliği işte burda, demek ki her şeye yetemiyor teknolojik gelişim. Ki muhabbetin karşılıklı ve göze göz olanı makbul elbette. Hısımlığında hasımlığında karşılıklı , direkt karşı karşıya olanı tabi ki.

Tüm bunlar ışığında, yazan ile söyleyen arasındaki fark ortaya koyulmalı zannımca, hem daha verimli/alımlı , hem de daha az efor sarf edilmiş, hem de seçici olunmuş olur.Peki, şimdi buradan söylemek sesli yada sözlü bir eylemsel durum olduğuna göre napcaz de mi? Yazarken söylemek nasıl olacak? Diye bir soru çıkıyor ortaya. Onu da okurken dinleyenler bilir elbette.

….Vuslata 50 gün kaldı. Şimdilik Ankara’dan selam ve sevgiler.