Aziz Nesin'in badem ağaçları gibiyim…

Evet ben bir badem ağacıyım. Güneşi görünce çiçeklerini açan; önce hafif rüzgar, ardından fırtına... Ne yaprak ne çiçek kalır, bedenimde. Onun için meyve veremiyorum. Hiç akıllanmadan kanıyorum zamansız gülen güneşe. Kanmaya da devam edeceğim; çünkü ben bir badem ağacıyım. Meyvelerimi çocuklar toplayamayacak. Meyvesiz ağaç diyecekler.Yine de akıllanmayacak, kanacağım zamansız gülümseyen güneşe. Bir gün işte o gün geldiğinde erkenden kuruyacak bedenim. Yok olacağım... Meyve vermeden, çocuklar meyvelerimi yemeden. Adım meyvesiz ağaçtı, öyle de kalacak belki de sonsuza kadar. Öğretmemişler zamanı gelince çiçek açmayı, koyun görünen sırtlanlarla savaşmayı... Gülümseyen her yüze yüreğimi açmamayı... Ne yapalım öğrenemedim öğrenemeyeceğim. Erkenden kuruyup gitse de bedenim, Ben AZİZ NESİN'İN BADEM AĞAÇLARI GİBİYİM:((((((((((((