Bana bir kibrit çöpü bile almamış

Havanın güzel olmasını fırsat bilip Mert’le birlikte kendimizi dışarı attık. Sokaktaki insanları izlemek her zaman olduğu gibi yine çok keyifli ve ilginçti.

Bazı ihtiyaçlarımızı gidermek için bir alışveriş merkezine girdik. Çok kalabalıktı. Aradığımızı bulana kadar bayağı bi yorulduk.

Nedendir bilmem uzun süreli belli bir konuya odaklanamıyorum. Dikkatim dağılıyor. Yine aynı şey oldu ve ben orada bulunma amacımdan uzaklaşıp etrafı gözlemlemeye başladım.

Genç bir adam… 35’li yaşlarda. Yanında şık bir kadın. Adam kadına döndü ve;

-Abla biliyor musun, ben ona o kadar para verdim bayram alışverişi yap diye… bana bir kibrit çöpü bile almamış…

*Karın o senin tabi vereceksin… Beğeneceğinden emin olamamıştır o yüzden almamıştır.

-Abla o çok zevkli. Ne alsa beğenirim. Bunu sende biliyorsun.

*Üzülme ablam, sana da ben alırım. Hadi beğen bişeyler de alalım.

-Abla yapma olay o değil ki!

*Çok uzattın ama… ne farkeder kardeş değil miyiz… ha o almış ha ben…

:) Kocasına kibrit çöpü almayan kadın hakkında fikir yürütmeyeceğim. Mutlaka vardır bir bildiği…

35 yaşında bir adam… karısını ablasına şikayet ediyor… ilginç… komik…

En çok da abla ilgimi çekti. Abla-kardeş tamam da görümce olarak türünün son örneklerinden.

Demek ki yeryüzünde öyle görümceler de varmış. Koruma altına alınmasından yanayım. Hatta öyle görümceler klonlansın istiyorum.

Görümce dediğin… :)))))))))) diye başlarmışım...

Şu an bu yazıyla birlikte kendi görümceliğimi de sorguladım. Hatalarım mutlaka olmuştur ama yine de çıkan tablo vicdanımı sızlatmadı.

Her daim yapıcı olmaya özen göstermeme rağmen bu günden sonra bu hassas konuya iki kez özen göstereceğime izci sözü veriyorum.

:) İyi bayramlar…

http://www.esmakahraman.com/bana-bir-kibrit-copu-bile-almamis/