Bir başkadır Kasım ayı...

YİNE AYLARDAN KASIM.. Gözlerimde yaş kalbimde sızı unutmadım seni, unutamadım unutamadım ne olur anla beni. İşte beni duygulandıran bir şarkı yine kulaklarımda. Dinlerken bu şarkıyı Sonbaharın en güzel aylarından birinde, aklıma gelen o kadar çok şey var ki.. Hayatımda yeni başlangıçların ayıdır kasım ayı...

Hüznü hatırlatır oysa düşen her sarı yaprak. Bense sadece onu hatırlıyorum, onu ilk gördüğüm ve tanıdığım Kasım ayını…Nasılda konmuştu sımcısak yüreğime. Belkide bilmiyordu yerleştiği gibi bir daha oradan hiç çıkmayacağını.Yüreğimin ilk misafirydi o, başkasıda olmıycaktı. Olmadıda ben hep onu sevdim, düşen her sarı yaprağı inatla toplayıp her kasım ayında yüreğimde sakladım…Tıpkı onun saçlarına düşen aklar gibi…her yıl daha çok, daha çok sevdim onu…

Şimdi yine aylardan kasım, yüreğimde doğduğu ay! Güneş gibi içimi ısıtan, gri bulutlara inat dünyamı maviye dönüştüren tutkum. Senin adınla başlıyor tüm renklerim, gün içinde değişse de sarı özleminle artan hüznüm, kırmızı sana olan en sıcak tutkulu aşkım, siyah sensizlikteki öfkem.. Hiç bitmiyceksin bende, gül solmadıkça yürekte, sende hiç solmıycaksın bende. Sonbaharım benim, ürperiyorum yaprak yaprak, ama hiç son mevsimim olmıycaksın. İster sonbahar yağmuru ol ıslat, ister yaz güneş ol yak, meydan okuyorum fırtınaya yağmura , tanımıyor hiçbir kuralı seninle kalbim. Yazın sıcaklığı gibi sarmalamışın yüreğimi, kışın ayazı gibi sana olan arzum, içimi titretyor durmadan….Nefesim sen kokuyor buram buram, hadi ısıt kenetlenmiş dudaklarında beni, al yüreğine, sen sevdikçe büyüyor avuçlarında kalbim. Orda sen, soluklanmadan aldığım her nefeste sen.. Sevdan dolanmış dilimde, hangi şarkıyı dinlesem ağıt ağıt özlem , seni yazdım hayatıma, gönlümün her sayfasına…

Seninle başladığım birdaha ayrılamadığım yerde Kasım ayında, seni tanıdığım ilk yerdeyim.…Hadi gel! aşkımı ruhumu al götür bu bedenden, kendi ruhuna kat, seninle can bulsun kor kor yanan yüreğim. Ne sonbaharlar yaşadık biz, sararmış ağaçlar arasında elele yürüdüğümüz yollarda ayak izlerimiz, deniz fenerinde kazıdığımız isimlerimiz . Nekadar severdik denizi seyretmeyi, kumsalda yürümeyi, belimden sarılıp öperdin ya beni, çocuk gibi sevinçle dolardı içim. Anısı hep biz olalım bu yolların. Dedim ya! Kasımdı seni bana taşıyan, sonbaharın en aşk dolu iki yaprağı…Hiçbir şey içimdeki bu aşkı söndüremiyor, ne mevsimler ne değişen renkler, dalgalar kadar yüreğim. Zaman geçer belki her şey unutulur, bir örtüyle kapanır yaralar ama bir tek seni unutamam unutmayacağım seni…Bütün kırıkları toplayıp geldim sendeyim bugün yine, ben yanındayım, canında kalbinin her atışında…Gözlerini ilk gördüğüm, yüreğine ilk sahip olduğum seninle başladığım yerdeyim. Vazgeçme sevmekten çünkü bu kalp senin, aşkı soluduğumuz bu hayat bizim, bırakma ellerimi.Yüreğimdeki sonbahar izini..