Bana ne oluyor böyle ?

Nemli sabah havasını alarak dalgın dalgın yürüyorum. Derin derin havayı soluyorum sanki bir daha soluyamayacakmışım gibi. Kafamda karmaşık duygular var, esaretine kapılmışım gibi. Her anımın rengarenk olmasını tahayyül ederken, karamsarlık içimi sarıyor. Hani hava bozar, kararır ya yağmur yağıcakmışcasına, işte öyle bir şey. Nerden çıktı bu naif ve kırılgan gönlüme bu düşünceler bilmiyorum. Yağmurda çiselemeye başladı.

Ne kadardır yürüyorum bilmiyorum, biraz ıslandım sanki. Bir an için yaşanmamış aşklar hayal ederken, bir anda çatışan insanlar, hemen ardından dalında açan çiçekler derken uzaya fırlayan bir roket, sanki film fragmanı gibi. Nasılda bu kadar çabuk bunları düşünebiliyorum. Belki de hayal mahsulleri bunlar, kimi renkli kimi siyah beyaz ama aklımdan çıkaramıyorum. Bazen günlük rutin işler, hayatın gerçekleri, aaa faturada gelmiş diye sızlanmalar derken kafam çok karmakarışırık. Hatta kafamı toparlayamıyorum.

Yeşillenmiş ağaçları düşünürken birden etraf kara duman altında kalıyor çevremi göremiyorum. Halbuki batan güneşi düşünmek, kuş cıvıltıları varmışcasına hissetmek istiyorum ve hissettiklerimi yine kafamda doyasıya yaşamak istiyorum. Bana engel olan ne?

Niye her düşüncemde etrafımda duvarlar oluşuyor? Çözemiyorum, deniyorum ama başaramıyorum. Diyorum ki tersten ele alırsam belki düze ulaşırım. Kara dumanlar içinde yürürken, patlayan silah sesleri beni hiç irite etmiyor nedense. Havanın bu bunaltıcı halinde bile deniz kokusu alıyorum. Uzaklarda martı sesleri var ama göremiyorum.

Olmuyor işte. Karamsar başlayınca da karamsar gidiyor. Beceremiyorum ağacın yeşilini, çiçeğin kırmızısını, kuşların cıvıltısını. Rene Magritte'in tablolarında kayboluyorum sanki.

Yaşım ilerliyor belki melankolik bir tarz beni sarıyor desem değil. Sürmenaj oluyorum desem onu hissedemem alır götürürler. Geriye tek bir şey kalıyor maalesef: Ben depresyondayım.

Hatta kör kuyudayım çıkamıyorum. Etraf karanlık, hava buz gibi. Ürperiyorum ama soğuktan değil sanki arkamda biri var. Sıkıntı her yanımı sarıyor, karabasan mübarek. Rüyadayım herhalde az sonra uyanacağım ve bunlara gülüp geçeceğim hatırlamamacasına.