İstediğimiz gibi yaşıyor muyuz?

-Çubuk almak istiyorum.

Olur.

- Kaça?

Tanesi 50 dolar.

- Üç yüz tane alırsam…tanesini kaçtan bırakırsın?

500 dolar.

- Anlamadım?!

İstediğim gibi yaşayabilmem için ayda beş-on çubuk yapmam yetiyor bana. Siparişin için sana hayatımı kiralamış olacağım.

Bu ilginç pazarlık Gündüz Vassaf’ın “Cennetin Dibi” isimli kitabında geçmekte. Bu satırlar, okuduktan sonra aklıma takılıp durdu.

Çoğu zaman hayatımızı bu ustanın tarzında yaşamıyoruz…Zamanın öneminin ise çoğunlukla farkında bile değiliz. Çubukları yapacak olan usta bu diyalogta kendisinin ve zamanının çubuklardan da, paradan da çok daha değerli olduğunu ve bunun ise yapıp-satacağı çubuk sayısının artmasıyla azalmayacağını çok güzel gösteriyor.

Günlük koşuşturmacalarımızda ve hayata dair hırslarımızda kaçımız bu şekilde kendimizi önemseyebiliyoruz? Ve yine kaçımız yaşadığımız anların önemini yakın çevremizde ki ölümler olmadan da farkedebiliyoruz?

Bu kısa diyalog beni pek bir düşündürttü…sizlerle de paylaşmak istedim.