Banaz köylerinden Yazıtepe'de yağmur duası

1989 yılı Nisan ya da Mayıs aylarından birinde, görev yaptığım Uşak-Banaz – Yazıtepe Köyü İlkokulu’na köyün muhtarı ile ihtiyar kurulu üyeleri ziyarete geldiler. Çay kahve ikramı eşliğinde biraz sohbet ettikten sonra ihtiyar kurulu üyelerinden şimdi adını anımsamadığım birisi;

- Hocam, biz sizden 30-40 öğrenci istemeye geldik, dedi.

Ben;

- Ne yapacaksınız ki siz o kadar öğrenciyi, dedim.

- Yağmur duası için taş toplatacağız, dediler.

- Ne taşı imiş o.

- Yağmur duasına gittiğimizde, hocalar 70.000 tane taşı okuyup dilleriyle yalayarak ıslatırlar, dedi içlerinden birisi.

- Dua ile gerçekten yağmur yağdığına inanıyor musunuz, dedim.

Onlar da bize yağmur yağacağını hatta bir at kafası kemiği bulup getirdiklerini ve bunu su yolağına gömdüklerini, ola ki yağmur gereğinden fazla yağdı hemencecik gömdükleri at kafası kemiğini çıkardıklarını ve yağmurun bıçakla kesilircesine hemen kesildiğini söylediler.

Ben bu anlatılanları ilk kez işitmenin verdiği şaşkınlıkla güldüm ve ;

- Arkadaşlar ben bu öğrencilere Fen Bilgisi derslerinde yağmurun nasıl oluştuğunu deneyle gösteriyorum. Şimdi de yağmur duası için taş toplamalarını istersem bunu nasıl açıklayabilirim. Kusura bakmayın öğrencilerimi veremem, dedim.

- Sizden önceki öğretmenler veriyordu, dediler.

- Olabilir ama ben veremem. Siz de böyle şeylere itibar etmeyin. Ha dua edecekseniz gene edin, dedim.

Onlar da çok fazla üstelemeden izin isteyip okuldan ayrıldılar.

- Bir öğretmen arkadaşım bana ''Siz halkın dini duygularıyla alay ediyorsunuz. Halkın dini duygularına karşı çıkıyorsunuz"dedi.

Ben de ona;

- Bakınız Hz. Muhammet de halkın dini duygularına karşı çıkmamış mıydı? Biz öğretmeniz yanlış olan bilgi ve durumlara karşı durmak görevimiz. Sizin gibi düşünecek olursak cehaleti nasıl yeneceğiz, nasıl yok edeceğiz, dediğimi anımsıyorum.