Bardağın boş tarafı...

Geçimsizim bu günlerde. Hani çok uzun zamandır biriktirdiğin yorgunluklarınla gelirsin de birden harcayıp ee şimdi ne olacak dersin ya hı tam da o durumdayım işte. Yapacak çok şey vardır aslında da gel gör ki istek yoktur içinde. Bir ses haykırır sana "derdin ne diye" içindeki sesi susturur kahveni yudumlar an gelir müzik açar an gelir uykuya dalarsın. Etrafında olumsuz ne durum varsa hepsi üst üste de geldi mi tam da tuzu biberidir işte. Dalar gözlerin, dolar gözlerin etrafa sararsın öncelikle de önceliğine, en değerline.. Hem de bir değil iki değil üç değil. İnsan bu kadar severken nasıl üzebilir nasıl onu çıldırtana kadar uğraşabilir. Boşluktan mı sarar özlemden mi orası da ayrı tartışılır. Aşkın dengesi yok işte ya tutkuyla seversin canından bezdirirsin ya da tersi durumda adı aşk olmaz zaten. Ben de böyle bir tutkunum işte. Kıskandığı zaman yeri göğü inleten, özleminden her an deli cesaretini kullanabilen, kokusunu her an hissedebilen, yokluğunda uyuduğu her uykudan kabus görmüş gibi uyanan ya da kabusun tam ortasına düşen. Aşkın ayarını kaçıran, ayar bozan cinsten bişe işte. Hadi yaptın gene bişey kızdırdın sevgiliyi ne diye hemen süt dökmüş kediye dönersin? İşte o an kaybetme korkusu akar yüreğinden damla damla değil suyunda kendini boğacak kadar. Aşk işte illa uç noktalarda yaşanacak. Kavgan da, tutkun da... Ne demiş Aysel Gürel; "Ne kavgam bitti ne sevdam". Ey sevgili ne kavgam bitecek ne sevdam. Sorma bana ne kadar seviyorsun diye, o kadar işte! Tavanı kadar sokağın ve dibi kadar cehennemin.