Başıbozuk Ruhlar...

Olmasa da olur dediklerimizden kopamama, bu nasıl bir sevgi nasıl bir hastalık türünün örneğidir böyle. İnsan çok severek en büyük kötülüğü kalbine yapıyor açıkcası. Aşk'ta bunlara dahil. Büyük bir yalnızlık büyük bir anlaşılmazlık, büyük bir önyargı mevcut kalplerde şimdi. Başımı yastığa her koymamda, geleceğin önüme neler sunacağını, belki de beni ne derece yoracağı düşünmeden edemiyorum. Biz insanoğlu neden herşeyin en önce olumsuz tarafını görmeyi seçeriz ki. Aslında mantıklı bir seçim, tabi bu düşünebilene, zira önce en olumsuzuyla paralarız kendimizi, sonrasında hayat nasıl olsa güzelliklerini sunacaktır bu başıbozuk ruhlara, öyle değil mi?

Kaderin çizdiği aynı yolları ilerleme fikri pek de iç açıcı gelmiyor bana. Mutuluk vereceğimiz ve bizi basitleştirecek de olsa tek bir karara bağlıdır oysa. Gurur; ne meret, ne yerin dibine geçesice bir şeydir öyle, insanı diğer insanlardan uzaklaştıran bencilliğin adeta bir nevi kopyasıdır. Kaçırdığımız aşklara, yaşayamadığımız yıllara bir bakın ne kadar da çoklar. Mutluluğa sunmadığımız kalblerimiz şimdi en kasvetli odalarda bizimle baş başa bir şekilde eskimekte yıpranmakta.

Çürüyorum, bu doğru çürüyorum; her geçen gün ruhumum birer parçası hurdaya dönüşüyor sanki ,ve her geçen gün ben ömrümün en güzel yıllarını elimle toprağa gömüyorum şimdi. Kaderin oyunlarına bir bakın, insanları inletmekten ne kadar da zevk duyuyor böyle. En acınası hayatı belki de henüz yaşamadık, en acı en zararlı havayı belki de henüz solumadık. En karanlık gecelerde belki de yapayalnız bir şekilde henüz kıvranmadık, aşka en aç olacağımız dönemleri belki de henüz yaşamadık.

İtilip kalkılmadık henüz, bir ekmeğe ihtiyaç duyacak hale gelmedik henüz, kapılardan kovulmadık, istenmeyen misafir konumuna düşmedik henüz, en sevdiklerimizin darbesine belki de maruz kalmadık henüz, insanı ötekileştiren sistemi belki de henüz görmedik .
Yetersiz geliyor şimdi herşey. Kıvranan ruhları hissedebiliyorum, aynı yolculuğa çıkmış ayrı dünyalarda birbirlerine benzerleri arayarak geçiyor ömürleri, kıvranıyorlar, acıyor kalpleri, suskunları bile kalplerinin yarasına çare olmuyor şimdi.
Kıvranan ruhların anatomisini incelemek şimdilerde sanırım hiç de zor değil.

Başıbozuk bir ruh, sığınsada tüm kalabalıklara aslında daima yalnızdır iç dünyasında...

Koca bir ömrü bu yolda bu kafada heba edenler tanıyorum dedi şair...

Örneklerle anlatıldı ruhlar...a

Yazan-Edibe Toğaç