Başka 10 Kasım yok!

Atatürk’ü anıyoruz, O’nu özlüyoruz ve arıyoruz…

Anıtkabir’e yürüyoruz; O da bizimle “yürüyor”!

Aydınlanmanın ve Devrimin Önderini, Dünya biliyor…

Yürüdükçe, arınıyoruz…

İki koldan, bir boydan Anıtkabir’deyiz:

Ölümü değilse bile, “yok edilmeyi” yeniyoruz…

İşçi, köylü, memur, emekli, öğretmen ile öğrenci;

Devlet Katından Halk Toprağına iniyor ‘vefa; yürüyoruz…

Ne oldu bize, nedir bu hallar?

“Ulusal anma, Milli bayram” nasıl olur da “Devlet” ile halk “arasına girer”…

Bu gerginlik günah değil mi? Kalplerdeki bu barikat neden?..

İnsan olan, atasını, ninesini, dedesini hatırlamaz mı?

Yurttaşlık, Devleti kuranı anmakla başlamaz mı?

Başka 10 Kasım var mı?

Ya da, 29 Ekim’den gayrı bu Dünya’da bize hayat var mı?

“19 Mayıs’ta yola düşenin” yollarına düşülmesi işte ondan!

Bir de bilinç var yükselen: O, yaşasaydı,

Köy Enstitüleri gelişir, kız çocukları satılmazdı,

Fabrikalar açılır; gurbet ele sürgün gidilmezdi…

Evet, 10 Kasım’a halk sahip çıkacak,

29 Ekim’deki gibi vakar içinde kutlayacak…

Bırakın “sözümüzü tutuyoruz” diyebilsin gençler,

Bir güzergahlık bağımsızlığı hissetsin, yazanlar-çizenler…

Özgürlük havası içinde demokrasi çiçeklerini sunsun, emekçiler…

Yürüyoruz!..