Bayram gelmiş neyime

Artık biliyorum bayram sabahının acısını, hüzün duvarlarıma çimdeki acıların bayrak çekişini hissedebiliyorum, Şimdi anlayabiliyorum bayramını babasız geçiren çocukları, şimdi anlıyabiliyorum bayramını sevdiği insanı bekleyerek geçiren gönülleri, Şimdi anlayabiliyorum güneşi doğmayan sabahlara uyanmanın ne kadar acı verdiğini....

Arefe günü Rize'deydim gider gitmez babamın mezarına koştum, aslında ne çok isterdim bayramlıklarımı giyip onun karşısında dimdik durmayı ve ona içimde kopan fırtınaları anlatmayı bunu yapamadım, üzülmesin diye kızını mutsuz görüp, ruhu acı çekmesin diye oysa anlatacağım okadar çok şey vardı ki....

Hani derdin ya bana yürekli kızım diye.Şimdi o yürekli kızının sarı saçlarına bir bir hüzün akları düştü babacığım, şimdi o yürekli kızın sensizliğin ne kadar dayanılmaz olduğunu bile bile yaşamakta, buna yaşamak denirse eğer.Meğer ne zormuş canından çok sevdiğini kaybetmek, meğer ne zormuş güneşin doğduğunu bile görememek, meğer ne zormuş sol yanın acırken acısını dindirememek, ve her sabah uyandığında kendini bir kez daha yanlız hissetmek.

Sensiz ilk bayramımdı babacığım.Ben sabah namazında kalkıp biraz ağladım, bayram namazından herkes geldi ama sen yoktun, oysa sen ilk gelirdin, arkandan da yetiştirdiğin evlatların, ilk senin elini öperdim ama yoktun.Bir sen yoktun bir de sabahki ilk bayram mesajım.Hayat ne boşmuş ve ne kadar nankörmüş.Boynum bükük yüreğim sancılı, o gün evdekilerle bayramlaştım.Bir anlamı yoktu benim için artık, bayramların hepsi bir başka acıtacak canımı, bir başka yakacak sol yanımı...

Şimdi gözyaşlarımı siliyorum, ağlamıyacağım.Ağlayıp çaresiz olduğumu gösterip sana seninde ruhunu acıtmayacağım. Bak gülüyorum ve Kuranı kerim okuyup dua ediyorum sana, her akşam yaptığım gibi seni hatırlıyor, yaşatıyor ve hayırlı bir evlat olduğumu gösteriyorum. Ah be babacığım keşke şimdi burda olsaydın, keşke annem sen ve ben ordan burdan konuşsaydık. Sen yoksun ya annem de yok o seni bekliyor mezarının başında, alıp getiremedim annemi İstanbul'a ''sığındığım tek limandı kızım, can yoldaşım çocuklarımın babası onu bırakamam burda yalnız'' diyor, her sabah mezarının başında güne toprağını öperek başlıyor.Bak annem ne kadar çok seviyormuş seni babam, senin toprağın onu mutlu ediyor, yanlız kalma diye seni bırakamıyor. Biliyor musun babam annemle gurur duyuyorum, seni bu kadar sevdiği için, gurur duyuyorum, böyle bir annenin kızı olduğum için, gurur duyuyorum, gerçek sevgiyi gerçek aşkı bilen bir annem olduğu için..Kolay mı söküp atmak yüreğinden, unutmak, unutmaya çalışmak.Annem için garip bir vedaydı gidişin onun sol yanı benden de çok acıyor, yüreğindeki fırtınaları öyle dışa vuruyor ki benim vefalı annem bunu görmemek mümkün mü?

Sol yanım hep senle kalacak babacığım ve senin o güçlü yüreğinin yerini kimse alamayacak. Mezarında sana canımın ne kadar yandığını anlatamadım, sen üzülmeyesin diye söyleyemedim içimden gelenleri, burada beni anlayabileceklerle paylaştım sana söylemek istediklerimi, biliyorum ki onlar anlayabiliyorlar içimde kopan dinmek bilmeyen fırtınaları....

Allaha emanet ol, yerin mekanın cennet olsun, benim temiz, dürüst, şerefli güzel ahlaklı babam...