Bayram neydi gerçekten?

Zoraki gelmiş olsam da dünyanıza , ikram edilmeden içmiş olsam da sularınızdan, yemiş olsam da ekmeğinizden, meyve ve sebzelerinizden, benim de bir çocukluğum oldu işte !

Babam anneme bırakıp gitmiş olsa, annem tekrar babama iade etmiş olsa da ; insan yavrusuydum ben de ve hamurum insandı benim de !
  
Bir çocukluğum oldu benim de ; kahve köşelerinde, bit, pire ve tahtakurularıyla savaşarak geçse de !

Ben de heyecanla bekledim bayramları ve hatta sevindim, mutlu hissettim kendimi, bir şeyler satmaya çalışarak geçirdiğim bayram günlerinde..

Başka köylerin yoluna düştüm, bayram yerlerinde un kurabiyesi, simit, kuruyemiş satmak için. Bir taraftan satış yapmaya çalışırken, diğer taraftan da oyunlarına katılmak istedim çocukların. Acındığımın farkına bile varmayıp, sevdiklerini sandım insanların beni de.

Büyüdükçe anladım sizlerden farkımı. Doğuştan yenik düşmüşüm hepinize. Dokuz- sıfır önde doğmuşsunuz çoğunuz benden. Buna rağmen inatla yarıştım hepinizle. Geçtiğimi, geçebileceğimi sandığım zamanlar bile oldu bazen. Hepsinin de sonu hüsranla bitti.

Para kazandım, sahip olamadım, kaybettim. Sevgili edindim, sevildiğimi sandım, hüsrana uğradım. Okul kazandım, hakkından gelemedim. Olmuyor işte, olmuyor. Fark çok büyük aramızda ; bir türlü kapanmıyor.

Sahi, sizler, nereden ve kimden torpillisiniz ? Bana böylesine yenilmişliği, cezayı, uygun gören kim ?

Tanrı, demeyin sakın ! Tanrı’nın ne olduğunu, bana yine siz öğrettiniz. Adaletliydi O , hakkaniyetiydi ! Bana ne diye böyle bir haksızlık yapsın !

Doğmadan önce günah işleyebilir mi insan ? Bir günahın cezası olabilir mi benimkisi ? Hadi, belli bir yaşa geldikten sonra başlasaydı eğer, günahlarımın cezası deyip kabullenirdim. Doğuştan dokuz- sıfır yenik başlamanın mantığını, hesabını verin bana !

Nerede bayramlarda, seyranlarda, normal günlerde, hep çalıştığım, kazandıklarım, neredeler ?
Hani sevdiğini söyleyenler, sevdiklerim neredeler ?

Hepsini harcadım mı, yedim mi , kaybettim mi yoksa ?

Sahi, kim ve neden gönderdi beni sizin aranıza ? Ne işim vardı istenmediğim dünyanızda ?

Kandırmayın beni artık bayramlarınızla. Yüzüme karşı söyleyin istenmediğimi ve kovun artık dünyanızdan.

İstenmediğim yerde kalmaya direnecek kadar da yüzsüz etmeyin beni.

Sizin olsun tüm bayramlar ve diğer günler.

İstendiğim , kovulmayacağım bir dünyaya gittiğim gün de benim bayramım olsun...
  
Fikret TEZAL