Bazen yanlızlığa gitmek gerek!

İsyanlarınız doruk noktasına ulaşırsa bazı anlar!
Mutlaka gitmeliyim dersiniz,bu aralar!
Ama bu defalık,onsuz ve onlarsız...

Sessiz ve derinden...
Kendinize bir defalık,iyilik etmelisiniz.

Bu defalık tek odalı bir barınakta.
Kapanmalısınız kötülüklere!
Onunla da onsuzsunuzdur zaten, o anki düşüncelerinizde.

Atın ölümü arpadan olsun,inceldiği yerden kopsun isyanlarıyla.

Sınırları zorlamak cesaretini bulmalısınız!

Gerektiğinde hiç tereddüt etmeden.

Duygularınızı bu defa,kendi kulağınıza fısıldamak.

Açmak yelkenleri rüzgara doğru.

Gitmek istemek rüzgarın biteceği yere kadar.

Ve yelkeni yeniden şişirmek,derinden iç çektiğiniz nefesinizle.

Ve yeniden yola koyulmak!

Geriye hiç dönüp bakmadan!


Dirhem dirhem çoğaltmak nefretleri!

Haram olsun demek,aşka verilen emeklere.

Mutlaka gerekir bazen.

Gözyaşlarınızı helal etmemek.

Çok gülmek ama bu defa sahte değil,bu defa samimi.

Ama acı,acı.

Ama çiçeklere,ama böceklere,ama kuşlara.

Kahvaltı masanıza sorti yapan martılara,bu defalık kızmamalısınız!

Acemi aşıklığınızda olduğu gibi içip içip sızmamalısınız!

Uyumalısınız sadece,ama bu defalık rüyasız!

Kolunuz başınızın altına yastık.

Montunuz üzerinize örtü olmalı.

Soğuktan titreyerek uyanmalısınız gecenin bir vakti!

Yalnızlığın sıcaklığını hatırlayıp,ısınmalısınız yeniden!

Gönül bahçenizdeki gülleri kökten budayıp kaktüsler dikmelisiniz bir süreliğine,

Onu sevmenin cezasını çekmelisiniz.

Ve onun işgal ettiği rüyaları,elinizin tersiyle itmelisiniz.

Sevgisizleşmelisiniz birazcık.

Katılaşmalısınız bir süreliğine.

Dudaklarınızda olmamalı sahte gülücükler.

Ve kupkuru dudaklardaki öpücükler olmamalı…

Ve siz mutlaka gitmelisiniz onsuzluğa doğru.

Kendinizi sorgulamak için!

Toparlanmak için!!

Belki yine,yeniden dönmek umudunu taşıyarak!!!!