Bekliyor kelebeğini

Bir park köşesinde,

Bir bankanın yaptırdığı oturma sırasında,

Bir ağaç altında

Bir başına ben.

Mahsun, üzgün ve çaresiz.

Konuverdi apansız, kırşmakta olan ellerimin üzerine.

Rengarenk, özenle çizilmiş her bir kontur, kanatları üzerinde.

Birkaç damla göz yaşının ıslaklığı var

Yaşlılık emaresi izlerle bezenmeye başlayan ellerimde.

Sakınmaya çalıştım, değmesin ayakları,

Değmesin ki zarar görmesin.

Ya değerse o ipeksi kanatları !

Bu orta karar bedende nedir ki onun ağırlığı?

Acıtmak istmediğini canımı anlatmak istercesine,

Çırparak kanatlarını ara ara ayaklarını kesiyor tenimden.

Sen renk cümbüşü, sen ipeksi varlık

Söylermisin,

Yaşlar süzülen bu kara gözlere

Verirken renklerini hiç mi yanmaz canın?

Kara bir gözden girip içeri

Nasıl indin içine bu soğumuş yüreğin.

Ve yürek rengarenk

Ve kıpır kıpır

Kara gözler ışıl ışıl.

Koca şehirde bir park

Bir çay bahçesi o parkta.

İnsan kum gibi

Sesler şen şakrak

Kelebek ve ben

Bir şarkı dudaklarda.

Ağaç altında, bir bankta oturmuş başı ellerinin arasında bir adam.

Masun, üzgün çaresiz.

Bekliyor kelebeğini.