Ben de Oradaydım ama Yazamadım!

Arkadaşlarımız defalarca yazdı, fotoğrafladı…

Herkes İnönü’deki izlenimlerini ve hissettiklerini kalemiyle döktü!

Aşağı yukarı hepsini okudum…

Dün de Milliyet gazetesi beni hayal kırıklığına uğratacak biçimde çok kısa ve renksiz bir haberle buluşmayı duyurdu. Hem de olaydan bir hafta sonra… Açıkçası şaşırdım. Bir haberi gazetenin iç sayfalarında servis etmek için bir hafta beklenmez; ancak hafta sonu eklerinde duyurulacak bir etkinlikse bir hafta beklenir. Ben de gazetemi alınca önce haftasonu eklerine göz attım. Tam sayfa rengârenk bir haber bekliyordum. Nitekim Milliyet muhabiri Tahsin Bey, iki gün boyunca hepimizle röportaj yapıp oldukça fazla fotoğraf çekti. Belki sonra yayımlanır…

Tatildeyim, çat orada çat burada…

Ancak MB’de kendi sayfamı ve “blog” kategorisini elimden geldiğince takip ediyorum… Öyle ya “blog” kategorisiydi, bizlere MB çatısı altında olup bitenleri bildiren… Dedikoduları ve tartışmaları… Dostlarımın MB’ye dair eleştiri ve önerilerini, ahval ve şeraitlerini; hatta aramızdan ayrılan dostların haberini “blog” kategorisinden öğrenebilmekteyiz… Son günlerde kaçırdığım blog yazıları yine de azımsanmayacak sayıda...

THK’nin İnönü tesislerinde organize ettiği MB buluşmasına ben de katıldım. Ancak buluşmaya dair izlenimlerimi tatil vesilesiyle kaleme almamış olmam, (bana gelen mesajlardan anladığım kadarıyla) yanlış anlaşılmalara neden oldu. Peşinen söyleyeyim İnönü’ye katılan benden geriye, uçma ve dostları tanıma keyfi kaldı.

Açıkçası ben İnönü’ye giderken MB’den yazıştığımız birçok dostla yüz yüze tanışma heyecanım en ön plandaydı. Sayın Talip Bölükbaşı’nın THK ile ilgili bilgilendirme yazısı o kadar çoktu ki THK hakkında yeni bir şey öğrenme merakım pek yoktu. Bir ihtimal, ilgimi çeken ve enteresan gelen sürpriz bazı bilgilere de ulaşabilirsem ne âlâ… Ve tabii ki diğer büyük heyecanım, çok istediğim amatör ve spor uçuşlar yapma isteğimdi.

Ben Bursa’dan katıldım İnönü’ye… Yaklaşık 1.5 saatlik yol… Dolayısıyla ilk gün akşam mangal sefasından sonra Bursa’ya döndüm. İkinci güne kalamadım. Dostlarımdan özür dilerim… Gece yatıya kalmamak gibi -belki farklı- hassasiyetim var. Ancak özel bir oda olursa, iş değişir:)

Diğer arkadaşlarımın yazılarında belirttiği gibi ben de sayın Talip Bölükbaşı ve tüm ekibine misafirperverlikleri için tekrar teşekkür ediyorum…

Aklımda kalanlar:

—MB’den katılımın çok az olması ve çok az dostla tanışma fırsatı bulmuş olmama üzüldüm. Gelen MB dostlarından bazısının da yanlarında eşlerini, çocuklarını, akraba ve arkadaşlarını getirdiğini de dikkate alırsak, MB yazarlarından katılım beklenenin çok çok altındaydı, diyebiliriz.(Halbuki katılımın çok olması için Cemal Uygun Buluşması 21-22 Haziran’a alınmıştı.)

—MB’nin profillerdeki en karizmatik iki fotoğrafın sahipleri, gerçek hallerinde de çok karizmatikler: Ankara’dan Arif Öğütçü ve Antalya’dan Nihat Yıldız

—Okul müdiresi ve uçuşlar ayarlayan güzeller güzeli Hayriye Hanım, bekâr... Ve kendisine şiir yazana, iltifat edene uçuş önceliği vermekte…

—Benim İnönü’ye gelmemde ısrarları olan saygıdeğer Pirmete’yi yakinen tanımak (tanıdığım kadarıyla oldukça zarif, nazik ve hassas bir şahsiyet) beni mutlu etti.

—Önceki THK-İnönü buluşmasından tecrübeli abimiz İlyas Bayram’ın uçuş tercih ve önerilerine harfiyen uymakla ne kadar isabetli bir karar aldığımı görmem beni mutlu etti. İlyas Abi’ye teşekkürler…

—Ya Homeros! Bir insan kendisine bu kadar mı kötülük eder? Profilindeki fotoğrafı Homeros’un babası yaşında…

—Bir de Ankara’dan Hatiice ve Pelin’in kahkahaları ve benle Arif Bey’e “uçmaktan korkmuşuz da rengimiz sararmış, mış” takılmaları…

—Sabiha Rana’nın gönderdiği lokumlar, tadımıza tat kattı. Teşekkürler Sabiş Abla. Ya buluşmanın yerinde durmayanı, gülen yüzü: İzmir Mavilim...

—Ben leylek kanat diyorum, planör müydü ne? Ha işte o uçakta Pilotum Ali Bey ne kadar nazikse, akrobasi uçağı “Antonov AN2”nin pilotu Murat Bey de o kadar muzipti. 10 kişi birlikte bindiğimiz bu dıştan görünüşü ikinci dünya savaşından kalma uçakla havada bir takla atmadığımız kaldı… Allah’tan uçaklara aç karnıma binmiştim… Arif Bey’le ne kadar bağırdıysak da “Kaptan müsait yerde inen vaaar!”, kaptan daha da çılgınlaştı. Hoş müsait yer bulamazdı ya… Ali Bey'le birlikte çılgın pilot Murat Bey’e de teşekkürler...

—THK’ye bağlı ticari kuruluş olan Gökçen Havacılık yöneticisi Tarık Bey’in verdiği brifing mükemmeldi. Ancak Tarık Bey’in bir cümlesi beni dehşete düşürdü: “KKTC’yi sadece biz tanıyoruz, dünya tanımıyor; bizi de tüm dünya tanıyor, bir bizim ülkemiz tanımıyor!” Brifingde anlatılanlardan sonra ben kendimce bu dehşetli sözün ardındaki etmenleri bulmaya çalıştım:

1) Tarifeli uçaklara ve uçuşlara bile daha yeni yeni alışan toplumumuzun, eğitim seviyesi ve sosyo-ekonomik ve kültürel yapı bakımından amatör ve spor uçuşlara ve THK’nin verdiği diğer hizmetlere uzak kalması normal karşılanabilir. Buna halkın yaptığı yardımların karşılığını somut olarak yaşadığı şehirde; hatta mahallede görmek isteğini de ekleyebiliriz.

2) THK’nin o kadar yararlı çalışmasına rağmen geniş kitleler tarafından sahiplenmemesinin diğer nedeni de THK’nin tarihsel süreç içinde CHP gibi partilerin siyasî söylemlerine paralel ifadelerle kendini anlatması. Kim bilir, halkın büyük bir bölümü belki de THK’yi kendisine muhalif bir parti gibi görmekte… Veya halkımız THK'yi elite hizmet veren bir kuruluş olarak bilmekte...

Bir kurumda hata veya hatalı insan mı arıyorsunuz? Hangi kurumda yok ki... Her kurumu oluşturan bireyler bizler değil miyiz? Biz neysek, çalıştığımız her kurumda da (Eğitim, Basın, Kültür ve Sanat, Diyanet, Emniyet, Belediye, Sivil Toplum Örgütleri...) oyuz...

Öğrenci, öğretmen, pilot, aşçı ve unuttuğum tüm THK ve Gökçen Havacılık personeli, hepinize bana unutamayacağım güzel anlar yaşattığınız için teşekkür ederim.

Dostum Sayın Talip Bölükbaşı, bu kadar güzel insanla bizi bir araya getirme gayretiniz ve mükemmel bir organizasyon için size teşekkür ederim.

Herkese iyi tatiller... Böylelikle ben de İnönü'yü yazmış oldum...