Ben elimden geleni yaptım. Suç sende...

BU SESE KULAK VERİN SAYIN DEMİRÖREN!...

Kendimi bildim bileli Beşiktaşlıyım. Çocukluğumda ve gençliğimde maçlarını kaçırmazdım. Alsancak stadının tünel çıkışında gördüğüm an, her yanım zangır zangır titrerdi. Aşıktım Beşiktaş'a...

Yıllar geçti, olgunlaştık; aşk yerini Beşiktaş sevgisine bıraktı. Olaylara daha gerçekçi bir pencereden bakmaya başladım.

Torunum oldu. İki yaşından sonra kulağına üflemeye başladım: KARTAL GOL, GOL, GOL!

Beş yaşında forma, kaşkol, çorap aldım. Siyah-beyaz top aldım.

Galatasaraylı babasının muhalefetine karşın Beşiktaş maçına götürdüm. Birlikte bağırdık, coştuk.

Efe yedi yaşına girdi. Yaşgünü öncesi birlikte Beşiktaş ürünlerinin satıldığı mağazaya gittik. Forma, ayakkabı, şort, top...

Ne isterse alacağız; isterse hepsini.

Önce formaların bulunduğu reyona daldık. ''Beğen Efeciğim, kimin formasını istersin?, '' dedim. Birini aldı, bıraktı; ötekini aldı, bıraktı. Bir futbolcu ismi beğenemedi.

Tabata'yı gösterdim. IIhh...Nasıl beğenmezsin oğlum?. Bu adamı 8 milyon Euro'ya kakaladılar Beşiktaş'a. İstemedi.

Nihat Kahveci'yi gösterdim. Iıhhh...Nasıl beğenmezsin oğlum Nihat'ı?. İspanya'da kadroya giremezken biz 15 milyon Euro verip aldık. İstemedi.

Ferrari....İstemem. Fink...İstemem. Bobo...İstemem. Tello...Başladı türkü mırıldanmaya:Tello gider, yan gider tello...

Sonunda bir top alıp çıktık mağazadan.

Düşündüm de Efe yerden göğe kadar haklı. Bu savrulan milyon Euro'lara doğru dürüst, kariyerli bir futbolcu alamaz mıydınız Sayın Demirören?

Efeciğim de elleri boş, boynu bükük kalmazdı. Geçirirdi formasını sırtına, havasını atardı. Tıpkı ARDA'nın formasını giyen Cimbomlu gibi. ALEX'in formasını giyen Fenerli gibi.

Baktım geçen sabah babası ve annesiyle pikniğe gidiyorlar. Sırtında Arda'nın forması var. Belli, babası kandırmış çocuğu. Ama bunda sizin hiç mi suçunuz yok Sayın Demirören?

Benim gibi bir Beşiktaşlıya reva mı bu?