Ben hiç...

Ben hiç gülmemişim ki... Kahkahalarımın ardına saklamışım yalnızlığımda nükseden gözyaşlarımı... Yüzümden eksik olmayan gülücüğüm maskemmiş meğer, bilememişim ki...

Ben hiç aşık olmamışım ki... Heveslerin kursağında sıkışmış kalmış beyaz atlı prensim. Bana ulaşamadan can vermiş kum fırtınalarının seraplarında boğulup... Hiç sevmemiş, hiç sevilmemişim ki...

Ben hiç ben olmamışım ki... İçimden geçenleri dışımla bir sanıp toplamışım tenimin altında bir yerlerde... Alerji sanmışım kabar kabar olmuş kızıllarımı... Oysa benmişim hepsinin toplamı; tanıyamamışım ki...

Ben hiç yaşamamışım ki... Nefes almayı yaşamak sanmışım, gülmeyi, ağlamayı, düşünmeyi... Anı biriktirmek hobim olmuş benim. Geçmişi silmekse kaderim... Hem siyah hem beyazım değil mi? Sahi rengim ne benim?