- Kategori
- Şiir
Ben Istanbul'u bilirim

İSTANBUL'DA BİR GÜN OLUR, MAZİDE KALIR...
Ben İstanbul'u bilirim,
Kaldırımlar arnavut...
Kokar balık ekmek Eminönü,
karnı aç gezerken....
Parası desen üç kuruş,
Cepleri bomboş, eve kadardı yürümek...
...........
Ben İstanbul'u bilirim,
Ezanlar yükselir Süleymaniye’de...
Yeni Cami'de abdest alır,
ve caminin merdiveninde bir yaşlı amca...
zengin, fakir aynı koltukta...
...........
Ben İstanbul'u bilirim,
Arka sokaklar fakirhane...
Dişisi, erkeği bir olmuş, iç içe...
Rahat bir nefestir Gülhane park.
Ben İstanbul'u bilirim,
Sirkeci ayrılıklar yeri...
Bir seven, bir sevilen ve bir bavul...
Öttürür treni makinist,
Yakalanırken ayrılıklara habersiz...
Ben İstanbul’u bilirim,
Beyoğlu’nda bir birine sürtünür omuzlar...
Tarlabaşı’ndadır akan küçük sular.
Dürüstü, yalancısı, hırsızı, p..vngi, o..pusu...
ne ararsan var.
.....
(kısaltılmıştır)
Bilal İKİZASLAN - 07.02.2012 / G.Antep