Ben Olmanın Issızlığında

İlk kitabım "Ben Olmanın Issızlığında"da roman kahramanının kendi ıssızlığından varoluşuna yolculuğunu, bu uzun yolda tökezlemelerinin benliğinde açtığı yaraları, acı çığlıklar sonrasında kavuştuğunu sandığı -içinde nihayet "o" olduğuna inandığı- mutlu anlarını; ama aslında ruhunun firar planlarını anlatıyorum.

O gün binerken uçağa, bilemezdi kaderin ona hazırladıklarını.
Düşünmeksizin; ama hayal ederek düştü yollara Murat.
Kavuştuğunda hayaline, gerçeği olmadığını gördü.
Sarsıldı; ama yıkılmadı kendi gerçeğini gördüğünde.
O değildi bedeninin istediği ne de ruhunun.
O ruh mu ona aitti yoksa o beden mi !
Değildiler ki birlikte !
Bulmalıydı ruhunu, olmayan benliğini Murat.
Neredeydi ?
Bıraktı kendini derin yalnızlığına.
Çarptı nice asil insanlara, hayvanlara.
Devrildiler; ama o hep dimdikti.
Acıyan bedeniydi, olmayan ruhu değil.
Yaklaştıkça sona, yaşlandı bedeni, güçlendi ruhu.
Hırçın dalgaların altında bambaşka bir gerçeği olduğunu anladığında çıkacaktı sanki yüreği.
Bulmuştu Murat benliğini.
Koştu ona, sarıldı ruhuna.
Özlemle kucaklaştı yorgun bedenle, onu bekleyen ruh.
Kapadı gözlerini Murat.
Bir kaç damla süzüldü aşağılara, yüzünün derin vadilerinden.