Ben seni sevmeye doyamadım

Öldürecektim seni ben; kendimde o gücü bulabilseydim eğer... Sindiremeyecekdim senden kalanları benden uzak mezarlarav koymaya... Diyar diyar dolaşıp yine içime gömecektim seni en sonunda... "Ben demiştim" diyenlere , üzüntümü belli etmemek için kuşandığım mekanik tebessümlerimin ardındaki yaşlarla sulayacaktım taze mezar toprağına ektiğim çiçekleri... Ama ben seni içimde öldürmeye kıyamadım... Başarabilseydim incitecekdim seni , incinmişliğin verdiği cahil cesaretle... Ama, ama başaracam öldürecem seni içimde...

Gözlerimden silecem hayalini ve dilimden adını. Duman duman atacam seni bu şehirdeki tüm bacalardan ama sen yine soluduğum havaya karışıp dolacaksın ciğerlerime. Onlarca damla gözyaşı döküp göz pınarlarımdan akıtacaktım seni sevgimin atığı diye , ama ıslaklıgın kalacaktı... Bukez de tenimin tuzuna karışacaktın. Ama seni unutmayada kıyamadım ben...Ne kadar çabuk geldi ayrılık vakti... Oysa yeni başlamıştık daha... Nedensizliklerin iç çekişlerini dinlerken vedalar bozdu suskunluğumuzu... Bana mıydı kızgınlığın yoksa kendine mi anlamadım... Kaçar gibi veda ettin. Oysa ben seni sevmelere doyamadım ki, seni nasıl unutayım.