Ben sensiz İstanbul'a düşmanım !

Uzun zamandır yoktum biliyorum ama olsun bazen uzun ayrılıklar insanın kendini bulmasını sağlıyor ve benim için de öyle oldu, kendimi buldum yeniden; yeni arkadaşlıklar yeni tecrübeler edindim ve geri geldim. yeni bir hayat kavramı var şimdi beynimde artık arkama bakmama zamanı gelmiş bunu anladım.

Şimdi baktım da en son 6 Şubatta yazmışım yazı ve ne kadar uzun zaman geçmiş dertlerimi, sevinçlerimi, hırslarımı, ağlamaklı zamanlarımı paylaşmayalı, o gün yazdıklarımı okudum ve bir daha bir ah çektim içimden, o günlerde yüksek sadakat dinliyordum ve sizinle paylaşmıştım bu şarkıyı ve şimdilerde Gripin ve Emre Aydın’ın şarkısıyla coşuyorum. o kadar güzel ki o kadar çok şey barındırıyor ki içinde seni, beni, başkalarını, yitirdiklerimizi, özlemlerimizi, âdeta bizi düşünerek yazmışlar, adeta içinde biz yaşıyoruz sanırım böyle şarkılara ihtiyacımız var. kaybetmişliğin tam ortasındaki yol ayrımında bizi kendimize getiren ve sanırım sadece var olduğumuz zamanlarda bize yaşattıkları acılardan sıkılıp var olmaktan vazgeçtiğimiz tam o ince çizgiden döndürüyor bizi.

Bazen düşünüyorum da hayatımızda ne kadar çok fazla vazgeçtiklerimiz var. en başta en kolay yolu seçip kendimizden vazgeçiyoruz ve sonra tabi diğerleri. ne kadar kolay değil mi “Bitti “ demesi, hâlbuki sadece böyle bittilerle olmuyor. işte bu şarkı da tam bunları hatırlatıyor. umarım bitti demek için bu sabırsız eylemlerimizden vazgeçeriz.
Ben vazgeçtim hadi bakalım sıra sizde;

Kelimelerden alacaklı bir sağır gibi
İçimi döktüm bugün, yokluğunla konuştum
Tutsak gibi, bir enkaz gibi, kendim gibi
İçimden çıktım bugün, içimle konuştum

Yüzünü ilk kez gören bir çocuk gibi
Gördüm kendimi gördüm
Kırıldı ayna paramparça
Paramparça ne varsa kadınım
Yokluğunda kaç damla gözyaşı eder adın
Ne olur, gel, gel, gel, gel
Ben sensiz istanbul'a düşmanım

Kestiğim ümitlerden yelkenler yaptım ama
Yokluğunda ne gidebildim ne de kaldım
Gerçek miydi tutunmaya çalıştıklarım
Hediye süsü verilmiş ayrılıklarım

Yüzünü ilk kez gören bir çoçuk gibi
Sustum, kendime kızdım
Kırıldı ayna paramparça
Paramparça ne varsa kadınım
Yokluğunda kaç damla gözyaşı eder adın
Ne olur, gel, gel, gel, gel
Ben sensiz istanbul'a düşmanım

Gripin&Emre Aydın “Sensiz İstanbul’a Düşmanım”

Farklı zamanlarda, farklı yerlerde ve farklı mekanlarda ama her zaman aynı ben, aynı sen, aynı biz işte bunu sakın unutmayın. nerde nasıl olursa olsun sadece kendiniz !