Ben Yüklendim

Bazı şeyler öyle anlamsız öyle nankör ki, ne bir anım bir anım ile örtüşüyor şu hayatta ne de bir gün diğerine benziyor. Anlamsızca yorulmuş buluyorum mesela kendimi ağır gibi bir acı gibi ama çokta umutlu bir his içimde ki. Ne bir dalgadan korkum var ne bir zemheri geceden ne de bir engerekten, bir öylesi bir böylesi tutunduğum çokça hikayenin bedeli. 

Niçin ansızın kırılıyoruz?

Niçin ansızın kırıyoruz ? 

bilsem belki böyle devam etmezdim gecede,bilsem belki koşar adımla kaçardım bu şehirden belki de bilmemek daha iyiydi. Kimi on yaşın ki mi elli... Bedenler büyürken dertler artar mıydı ondan mıydı bu pes ediş ?  Her büyümenin ardında ki ağırlık mıydı olgunlaştıran yoksa hayatın ağırlığı mıydı ?

  Bilsek de bilmesek de biz planlar yaparken hayatta bizim için bir plan yapıyordu ne yazıyor bilmeden ne yapıyor demeden devam ettiğimiz koca ömür, ekip biçtiğim sonra soldurup yeniden yeşerttiğim ve sonra yeşerenleri köklediğim bir dünya da var elbet. Her yeni bir tohum yenilik vadederken her yeni bir soluş yeni bir ölümü,ölüm diyorum evet diyorum da benim kisi mecazi bir ölüm hani iyi eğliyenleri, yok ettiğimiz bir sonsuz yok oluşun gerçekleştiği an. Güçsüzlük müydü bağırmak, bağıra bağıra haykırmak bilmiyorum işte bunca sesin arasında duyurabilmekti belki de en büyük derdi hayatın. Hayatın derdi, hayatın her şeyi tahmininde ki senden belki de çok karmaşık,doğrularda yüzmek iyi geliyor bana kimi zaman bu kadarı da olmaz artık dediğimiz anların o kadarının bile olduğunu gördüğüm anların en içinden bir gece. Olan olmuş zaman geçtikçe mi anlıyordu insan bilmiyorum ya da zaman geçtikçe mi uyanıyorduk yarına acaba ?

Bir bulut olsam gecede gündüzde göklerde salınıp dursak,beyazlara boyansak beyazlar kadar temiz olsa kalplerimiz.Ben usanmadan izlerim tepeden dünyayı belki de soyutlarım korkularımı ya da korktuk'larımı. İnanmaya gücü kalmamış insanları yok ederek başlardım hayat detoksuna,inanmaya gücü yeten insanları eklerdim hayatıma,bir kalpte bir ömür kalmayı başarabilecek insana sığınırdım belki... iyi yürekli insanlar, bol şiir bol sayfalar bol yazılar ve bol notalı anlar eklerdim iyi olmalıydı bu zaman iyiydi de zaten zaman; tek sorun yok oluşumuzdu bu dünya da evet gittikçe azalıyordu yeşeren ümitler,karaları bağlıyordu insanlar, olduk olmadık zamanlarında fırtınayı davet ediyorlardı anlarına neden ? Nedeni belirsiz nedeni acı ağır gelen bir dünya, yüklenip yüklenip yığılan her ne ise ezilip büzülüp yok oluş kaplıyordu geceyi de gündüzü de ; nankörleştik belki de ve en acısı da bir başkasının mutsuzluğu ile mutlu olduğumuz gün kaybettik biz benliğimizi.

   Kararıyor bu dünya, fazla sürmez bu yas evet büyüdükçe karmaşıklaşan bir dünya ama en çok bu dünyayı karmaşıklaştıran tonlarca beden sarmış her bir noktayı.

Büşra Tabakoğlu