Beni anlayabilsin diye...

Beni anlayabilsin diye ne var ne yoksa içimde, akıttım zamanın içine… Beni anlayabilsin diye gecenin orta yerinde hiçbir şeyi önemsemeden onunla yürüdüm yürüdüm yürüdüm… Hiçbir şeyi kafasında soru işaretleri bırakmasın diye konuştum, hiç durmadan anlattım…

Beni anlayabilsin diye dinledim söylediklerini… Sıkılıp, bunalmasın diye hiçbir şeyine ses etmedim… Onu anlayabilmek çabasını bir yana bıraktım… Çünkü anlaşılır olmak istemiyordu… Kim bilir anlaşılmak istemese de anlamak isteyebilir diye gözlerinin içine baktım… Yeni bir hayat buldum gözlerinde… Yeni bir dünyaya daldım… Beni anlayabilsin diye o hayatın içinde nefes aldım…

Beni anlayabilsin diye kendim olmaktan çıktım bazen… Beni anlayabilsin; onu anladığımı ve hep yanında olacağımı bilsin diye tuttum ellerinden… Beni anlayabilsin diye onunla bir hayata, onun söylediği her şeye inandım… Gözlerinden kalbime akanın gerçek olduğuna inandım… İnanmasam yanında olmazdım… Yüzüne bakmaz, kelimelerini anlamlandırmaz, ellerinden tutmazdım… Yalan olsa içimdeki bu aşkı hala saklamazdım…

Beni anlayabilsin diye, beni anlayasın diye gözlerinin içine baktım. Orada yepyeni bir hayat buldum… Yeniden daha da istekli nefes aldım… Daha güzel baktım gökyüzüne… Ne olacağını hesap etmeden yürüdüm...

Beni anlayabilsin diye…

Fotoğraf : Recep Güleç