Benim fedekar liderim

Son Gezi olaylarını, Arap baharına benzeten çok sayıda konuşma ve yazılara şahit oluyoruz.

Bu fikirler, T.C.deki Atatürk olayını kavrayamama ve kendi egolarının etkisi ile olmasını istediklerinin olmasını sağlama arzuları nedeniyledir.

Atatürk'ün Anadolu insanını birleştirici hatta yapıştırıcı etkisini görememelerindendir.

Atatürk, sağsısı, solcusu, ortacısı, dincisi, ateisti v.s. Türkiyedeki insanların % 85-90 nı tarafından sevilmektedir ve benimsenmiştir. Ancak %10-15 i asla geçmeyen kemikleşmiş bir Atatürk karşıtına sahibiz. Bu da normal karşılanmalıdır.

Atatürk T.C. nin geleceğini tam anlamıyla teminat altına alan bu durumun oluşmasına katkı sağlamak için çok büyük fedakarlıklarda bulunmuştur.

Zaten Kurtuluş Savaşı sonrası, Anadolu insanı gözünde çok olumlu bir yerdeydi. Daha sonra da bu yerini pekiştirmek ve hatta daha da arttırmak  için ama hepsinden önce kuvvetli bir yapıştırcı olabilmek için  kendi sağlığını da bozarak erken ölümüne yol açan çok büyük fedakarlıklar yaptığına ve bunu tamamen bilinçli olarak yaptığına  bütün kalbimle inanıyorum.

Atatürk, Anadolu insanının çok farklı etnik ve dini yapıda olduğu gibi ayrıca çok farklı siyasi ve düşünce yapısında olduğunu da gördü. Değişik grupların Yaşam şekillerinin, yaşam görüşlerinin ayrıca gelenek, görenekler, çevresel etkenler tarafından da şiddetle etkilenmiş olduğunu, etkilenmekte olduğunu çok iyi idrak etti.

Çünkü o sosyoloji mezunu değildi ama dahi bir sosyoloktu, o psikoloji mezunu değildi ama dahi bir psikoloktu, , Herşeyden önce öngörüsü çok güçlü dahi, kurucu liderdi. Onun için en önemli konu T.C. nin ilelebet yaşamasıydı.

 Kurulmasına ön ayak olduğu T.C. nin yaşaması hem de ilelebet yaşaması gerekiyordu. Ama T.C. nin etrafı sırtlanlar doluydu. Günlerce düşündü.

Burada zannediyorum çok kritik kararlar almak zorundaydı. Ve benim liderim kendi yaşamının kısalması pahasına bunu yaptı.

Çünkü o, farklı dünya görüşünde olanların da biribirlerini anlamalarını, birbirlerine saygı göstermelerini istiyordu. Ancak bu durumda T.C. nin ilelebet yaşayabileceğini çok iyi biliyordu. Ve kendisi çok kısa yaşadı ama bunu başardı.

Maalesef bu durumu karşıdan da gören T.C. düşmanları var.

Son zamanlarda hem Batı hem de Doğu kaynaklı, Atatürk ü küçük gösteren, hata yapmış gösteren, T.C.nin şu anki sorunlarından sorumlu gösteren, kısacası Anadolu insanının yapışkanını ortadan kaldırmaya çalışan girişimler her zamankinden çok artmış durumda. Amaçları da yapışkanı ortadan kaldırarak , T.C. ni zavallı arap ülkeleri durumuna getirerek Türk baharları oluşturmak.

Herşey o kadar ortada ki bunu farketmemek olanaksız.

Anadolu insanın, sağcısı da , solcusu da, dindarı da, alevisi de , türkü de , kürdü de, arabı da, çerkezi de, atesisti de v.s. hepsi bunu görmektedir ve liderine sonuna kadar sahip çıkacaktır.

Ama emin olun ki liderine sahip çıkarak da T.C.ne açıkçası ülkesine  sahip çıkacaklardır. Bunlar tamamen eşdeğerdir. Atatürk ün liderliğinin bitmesi demek T.C.nin yok olması demektir.

Lidersiz islam ülkelerinin birtakım dedikodularla darmadağın edildiğini asla unutmayın.

T.C. nin bu arap ülkelerinden en büyük farkı, ekonomimizin iyiliği, daha gelişmiş olmamız, daha batılı olmamız, daha saf bir topluma sahip olmamız v.s. filan değildir.

Onlardan en büyük farkımız bizi kaynaştıran, bizi birbirimize yapıştıran Atatürk gibi bir lidere sahip olmamızdır.