Benim gülen bir yüzüm...

Benim gülen bir yüzüm,
Güldükçe küçülen gözlerim,
Güldükçe derinleşen bir gamzem var.

Ve ben gülen yüzümü çok seviyorum.

Dün gece uyuyamadım.
Balkondaki uykusuz geceler köşesinde yerimi aldım.
Son sıcaklarda , kaçış köşesi olarak kullanmıştım ama dün gece başkaydı.

Bir sigara yaktım.

Üsküdar'da gece maviydi.*

Ben de mavi gecenin uykusuz mavisi.

Mavi çok şey ifade ediyor bende. Umutlarımın adı, denizlerimin rengi dalgalanmalarını yaşadığım, sonsuz gökyüzü gibi sonsuz olmasını istediğim huzurun kendisi ve ben mavi, umutlara sarılıp sarmalanmış...

''Eskisi gibi gülmüyorsun sen artık, yüzünde canlılık yok'' dedi arkadaşım.
''Yaşlanıyorum''dedim.

Bazen bir cümle, uykusuz bir geceye taşıyabiliyor işte.

Yaşadıklarımı düşündüm .
Ne zamandır vazgeçtiklerimi.
Sarılmak için yaşama , yolun yarısı bile demeden yaşım.

Herşeye yeniden başlamanın telaşı, yeni bir iş ve varolmanın -varetmenin çabaları.

Demek ki , bu arada gülen yüzümü kaybetmişim.
Daha da kötüsü bunu farketmemişim bile.

Sigaramı , geçmişe basarak söndürdüm.
Yerine koymam gerekenler daha bitmemiş dedim ve kendime bir söz daha verdim.

Üsküdar'daki mavi geceye, bana yıldızları ile ışık tuttuğu için teşekkür edip, yatağıma döndüm.

Sevgilerimle.

*Bu cümle bana ait değil, ilk okuduğumda çok sevmiştim.