Beslenmenin diyalektiği / Bir yerde (2)

İnsanın değişimi çevrenin de değişimini etkilemiştir. Değişen ekolojik koşullar da insan zekasının değişimini getirmiştir. Mezolitik çağda kırsalda başlayan yerleşim, yaban buğdayının ve diğer yabanıl besinlerin tüketimini etkiledi. Artan nüfus, çağın iklimsel değişimleri ve oluşagelen kuraklık koşullarının da etkisiyle, insanlar, hayvanlar, bitkiler, suyun bulunduğu yerde toplandılar. Bu da insanların, bu besin kaynaklarıyla zorunlu ilişkiye girmesini sağladı. 

Besin üretimi, insanlığın evrimindeki en önemli aşamalardan biridir. İnsanlığın yaratıcı zekası, onun evcilleşmesini sağladı. Tarımsal üretim sürecinin çok çeşitli faktörlerin etkisiyle bir şekilde başlaması, buna bağlı olarak bir üst yapının da oluşum sürecini başlattı. Tarım, Anadolu ve Mezopotamya'da 10.000 yıl önce, Güneydoğu Asya'da 8.000 yıl önce, Doğu Afrika'da 5.000 yıl önce, Japonya ve Kore'de de (pirinç ağırlıklı tarım) 3, 000 yıl önce görülmeye başlandı. Bu dönemde Avrupa'nın bazı bölgelerinde avcılık ve mağara yaşamı devam ediyordu. 

İnsanlar çanak çömlek yapmaya başlamadan fırın yapmasını öğrendi ve geliştirdi. Eti, buğdayı pişirerek yemeyi öğrendi; tarıma başladığı bu yıllarda arkeolojik bilgiler, eti, sütü, kemiği ve derisinden faydalandığı hayvanları evcilleştirmeye başladığını gösteriyor. Bu süreçte hayvan-insan ilişkisi çok gelişmiş, insana daha yakın duran hayvan soyları evcilleştirilirken, diğerleri bir av hayvanı muamelesi görmüşlerdir. İnsana yakınlaşan hayvanlar, doğal süreçlerini devam ettirdiler; insanlar tarafından daha verimli olarak kullanıldılar. Daha iyi beslendiler, daha çok ürediler ve daha çok tüketildiler. Neolitik dönemde başlayan bu evcilleştirme süreci, günümüze kadar insanla hayvanların beraberliklerinin birleştiği bir süreç olarak olarak devam etti. 

(devam edecek)