Beyaz: Renk midir değil midir?

At Martini de bre Hasan dağlar inlesin. Yüzbaşını vurmadan dağlara çıksaydın; Rumlardan zulüm gören kardeşlerine yardım etseydin; karını da alıp gitseydin; o da seni Rumların tehditlerinden korkarak zehirlemezdi De bre Hasan”

Bir Trakya Türküsüdür… Bak bunu bilirim.

Beyaz: Renk değilse, kırmızı renkle dostluğu yakınlığı uyumu…

Bir masal mı?

Tüm renkler beyazdan doğduğu; tüm renkler de siyahta kaybolduğu için siyah – beyaz; renkten sayılmazmış.

Vay Beşiktaş’ın haline… Gerçi onun kanatları güçlü, pençesini paçasını kurtarır da…

O zaman; vay, vay… Beyaz diye anılan, ahalinin haline…

Ben beyazım demek; ben renksizim demekle eşit anlama gelirse…

Bu ne anlama gelir Debreli Hasan?

Sana ne soruyorum ki…

Zevcen: Kahvene zehir katmış diyorlar; o yüzden veda etmişsin dünyana…

Uzaklarda aramamalı; en ağır darbe; yakından gelir derler. Güvenmeyecektin koynuna aldığına…

Beyaz olmak; asil olmak gibiyse…

Donanımlı; kültürlü, dilinin haddini bilen, varlığa da yokluğa da uyum sağlayan… İnsanlarla iletişim kurarken, fikir teatisinde bulunurken işaret parmağını göze sokmayan, bar bar bağırmadan yaşlı başlı insanlara; adıyla hitap etmeyenler…

Beyazlar…

Aksini yaparlarsa; kirli beyaz olmazlar mı?

Ben dün gece ekran başında morardım.

Beyaz ekrandan çıkan işaret parmağı; gözlerimi kan çanağına çevirdi.

O ekrandan gelen haykırışlar kulaklarımı… Linç etti.

Korktum mu?

Rahatsız oldum; dağıldım.

Anlaşılmıyor mu?

Meramımı bile dile getiremiyorum.

“Öyle ise neden yazmaya çalışıyorsun bre kadın” diyenlere…

Diyorum ki…

Ürkmek sözcüğü hayvanlar için kullanılır. İnsanoğlu korkar, doğası gereği… Korku hayat kurtarır.

Tehditler; gözdağı vermeler rahatsız eder.

Ortada bir hata; uygun olmayan bir durum; mağduriyet; bir problem varsa...

Çözümü de var demektir.

Özür dilemek; yürekten gelirse…

Makbuldür.

Canhıraş; kelimelerle döve döve özür diletmeye çalışmak: Baskı zorbalıkla; tırnak sökerek alınan ifadeyle eş değer hale gelmez de ne olur?

Varsayalım tepeden tırnağa haklı olsan ne yazar; genç yazar?

Avukatlar: Haklı olduklarına inandıkları müvekkillerini savunurlarken; adabı muaşeret kurallarını hiçe sayarlar mı?

Hâkim: Bu davranışa göz yumar mı?

Halk: Mahkeme salonunda davayı izleyen halk; alkışlar mı?

Terbiyenin önüne geçenler; notlarını alırlar.

Bir yerlere varırlar mı?

Mutlak…

Renklerin kaybolduğu karanlığa…

31.Ekim 2010 Pazar

Alev Meisel / İzmir