Beyin savaşlarının çocukları

Psikolojik olarak o kadar büyük savaş içindeyiz ki, beynimizin bataryaları sürekli diğer bireylerin beyinlerine füze ateşliyor. Farkında olmadan bilinçaltımızda sürekli kendimizi diğer insanlarla kıyaslıyoruz. Onların zayıf taraflarına silah doğrultup, kendimizi, güçlü bulduğumuz yönlerimizle yüceltiyoruz. Bazıları buna o kadar kapılmış ki bir sabah selamının altında bile birşeyler arar olmuş. Selam verirken gözlerin birbirlerinin üzerinde kalma süresini bile bahane edip, onu kendi beyninde yenmeye çalışıyor. O kadar çok bencil olmuşuzki artık çevreye iyi yanından bakamaz olmuşuk. Duyduğumuz her ses, gördüğümüz her görüntü ve algıladığımız her duyu bize negatif yansımaya başlamış. Toplum olarak hoşgörü yerini bu beyin savaşlarına bırakmaya başlamış.

Bence bunun başlıca nedeni yaşam statüsü. Kişilerin gelirleri, eğitim seviyeleri, giyim kuşamları, inançları ve mevkileride bunun başında geliyor. Marka bilincine nasıl sarıldıysak ayağındaki ayakkabıya göre adam muamelesi yapıyoruz çevremizdekilere. Hele teknoloji yokmu. Tanışılan insanların haklarındaki ilk bilgiye, elindeki telefona bakarak ulaşıyoruz. Sosyal medya öyle etkisi altına almış ki bizi kendimizi orada mutlu ve güçlü hissetmekteyiz. Paylaşılan saçma sapan sözlerle ruh halimizi diğer insanlara yansıtmaya, yarası olanı gocundurmaya çalışıyoruz. Beş yaşındaki çocuğun bile sosyal medyada hesabı var. Sizce hayata bu şekilde başlayan bir çocuğun, ileriki yaşlarda davranışları ve ruh hali nasıl şekillenir ? Çünkü sosyal medyada ilk öğrendiği diğerlerinin özel hayatı merakı ve hava atma. Çocuğun savaşı hemen burada başlıyor. Bu onu markalaşmaya itiyor. Çevresindekilerini o da görünüşlerine göre yargılamaya başlıyor. Böylece, yetişen yeni nesil yani Türk toplumunun geleceği gayet bencil, negatif eğilimi artmış ve ön yargılı bir topluma dönüşüyor. Aslında sosyal medyayı suçlamıyorum. Sosyal medya aslında doğru kullanıldığında çok iyi bir bilgi aracı. Birçok habere ve bilgiye buradan ulaşıyoruz. Yeni bir çok şey öğreniyoruz. Sadece ebeveynlerin çocuklarını doğru yönlendirmeleri gerek. Takip edilen sayfaların küfür, saçmalık, cinsellik ve o bahsettiğim statü savaşından uzak, eğitici yönlerin bulunduğu vicdani duyguların köreltilmediği unsurların yer alması gerek.

Ne yazık ki, insanlar herşeyi göz ardı ediyor. Anne ve babalar bu konuda çocuklarına karşı gayet benciller. Toplumu eskiden aileler şekillendirirdi. Şimdiyse tamamen internet ve medya..