Bıdık

En yakın arkadaşlarımdan birinin kedisiydi Bıdık. Arkadaşımı her ziyarete gittiğimde hemen Bıdık’ı sevmek okşamak için harekete geçer, eğer Bıdık Bey’in canı o gün sevilmek istiyorsa bu amacıma ulaşırdım. Yok eğer o gün havasında değilse istediğim kadar şirinlik yapayım Bıdık yine de kendisine dokundurtmaz, şayet istemediği halde okşamaya kalkarsam hemen patisini açıp en güçlü silahları olan tırnaklarını çıkarıverirdi tehditkar bir tavırla…

Ne de olsa serde erkeklik vardı, öyle herkesin maskarası olacak değildi ya benim yumuşak tüylü Bıdığım. Ben o bana her zaman itaat etmese ve onu sevmeme izin vermese bile yine de Bıdığı çok severdim. Kedileri köpeklerden ayıran en büyük farkının güçlü karakterleri olduğunu ben ilk kez Bıdık’tan öğrendim. Kediler köpekler gibi her an sevilmeye hazır değillerdi, kendileri o an istiyorlarsa onları sevebilirdin istemiyorlarsa asla…

Ayrıca Bıdığın birde evin Kralı olma durumu vardı tabi. Son derece kendinden emin ve gururlu bir edayla gezinir dururdu evin içinde. İstediği zaman sokağa çıkar gezer sıkıldığı zamanda yine evine dönerdi. Arkadaşım ona ne yaptıysa kedi maması yediremedi çünkü Bıdık ilginç bir şekilde domatesten tutunda mısıra kadar insanlara has yiyeceklerle beslenmeyi tercih etti.

Arkadaşım Bıdığı küçücük bir yavru kediyken ölmekten kurtararak evine götürdü ve o tarihten itibaren sıcacık bir yuvası ve onu çok seven dostları oldu Bıdığın: 1995 yılında İzmir’de büyük bir sel olmuştu ve birçok evin alt katları su altında kalmıştı işte o su baskının olduğu dönemde benim gibi kedi aşığı olan arkadaşım Binnur onu boğulmak üzereyken yolda buldu ve ona güzel bir hayat verdi. Bende uzun yıllar o güzel oğlumuzu görmeye gideceğim günlerde büyük bir heyecanla çıktım evimden.

Onu son kez gördüğüm günü hiç unutamıyorum ve ne zaman aklıma gelse yüzümde küçük bir dostu hatırlamanın gülümseyişi ve onun kaybetmenin acısıyla karışık birkaç damla yaş beliriyor. O gün, onu son kez gördüğüm gün, Bıdık hiç yapmadığı bir şey yaptı ayaklarımın üzerine uzanarak ayaklarımı yaladı. Ben o zaman çok şaşırmış ve çok sevinmiştim çünkü Bıdık kendisini sevdirirken bile tabiri caizse karizmayı asla çizdirmezdi ve ben ilk defa onun böyle sıcak bir sevgi gösterisinde bulunduğuna tanık oluyordum. Şimdi biliyorum ki canım Bıdığım beni son kez gördüğünü biliyordu ve o yüzden bana tüm sevgisini göstererek veda etmek istemişti. O zaman bunu bilemezdim tabii ancak Bıdığı kaybettiğimizi duyduğumda minik pisimizin bana hoşça kal demiş olduğunu anladım.

O belki artık bizimle değil ama ben Bıdık kedimizi hiç unutmadım. Zaman zaman onun o kendinden emin yürüyüşü, bembeyaz yumuşacık tüyleri aklıma geliyor ve onu çok özlüyorum...