Bilin/ Bulun bakalım (2/2)

“Bilin/Bulun Bakalım” bulmaca oyunumuzun 2. turunun 2 ebesi olarak top sürpriz bir şekilde kucağıma düştü. Doğrusu hiç beklemiyordum.

Memnuniyetle aldım topumu, yerde zıplatıp, havaya hoplatıp yeni ebenin kucağına atmak üzere gerildim, gerildim veeeeeee…. attım topumu. Bakalım kim yakalayacak.

Her şeyin gelip geçici olduğu bu fani dünyada, kendimizi hatırlatacak, iyi bir şekilde anılmamızı sağlayacak işler yapmış olmanın ve geride bir miras bırakmanın önemini, bunun dışında her şeyin zaman içinde yok olup gideceğini, Divan edebiyatı şairlerinden Baki şu dizelerle dile getirmiş;

zülf-i siyahı saye-i perr-i hümâ imiş
iklim-i hüsne anın içün pâdişâ imiş

bir secde ile kıldı ruh-i âftâbı zer
hak-i cenâb-ı dost aceb kimya imiş

âvâzeyi bu âleme dâvûd gibi sal
baki kalan bu kubbede bir hoş sadâ imiş

görmez cihanı gözlerimiz yârı görmese
mir'ât-ı hüsni var ise âlem-nümâ imiş

zülfün esîri bâkî-i bîçâre dostum
bir mübtelâ-yı bend-i kemend-i belâ imiş

Düşünürler, sanatçılar, kurtarıcılar, bilim adamları, önderler, toplumu ve dünyayı değiştirenler, işte onlar iz bırakanlardır, sesleri, sözleri, yazıları, görüntüleri, eylemleri ile.

Baki'de yukarıdaki dizelerle ve diğer birçok şiiriyle insanların duygularında estetik izler bırakmış. Ve geçmişten günümüze "Baki kalan bu kubbede bir hoş seda" olarak yerini almış.

Ya bizler?

Böyle bir çaba içerisinde miyiz?

Parmak izimizi bırakacağımız bir eserimiz tutunabilecek mi sonsuzluğa?

Hücrelerimiz dağılırken, karışırken evrenin sonsuzluğuna, bize ait sözlerimizin veya yarattığımız değerlerin, güzelliklerin bir yüreğe, beyne, gönüllere bir anlam ifade etmesini sağlayabilecek miyiz?

İşte bulmacamızda aradığımız arkadaşımız da, bu gün ölüp gitse ya da kaybolsa, arkasında nasıl bir iz bırakacağını merak eden bir kişi. Ama farkındadır umarım “ Gündelik yaşam” kategorisi içinde sözcükleri, cümleleri, şiir ve öyküleri ile çoktaaan Milliyet Blogda iz bırakmış durumda.

Anlatım dili öyle sade ve akıcı ki, bir solukta okuduklarımızı, onun da bir solukta yazmış olduğu hissine kapılıyorum çoğu zaman. Sanki klavyenin başına geçtiğinde, hiç durup düşünmeden sözcükler akıyor ve o akan sözcükler bindirip bizi bir vapura ya da gemiye ya da trene, uzun yolculuklara çıkarıyor.

Bir de aklıma ünlü aşk kahramanları geliyor onu anlatmaya çalışırken. Örneğin Juliet ‘ini bulup bulmadığını bilmediğim bir dostu var ve Aslı’sını bulup bulmadığını merak ettiğim yazılarındaki kendi kahramanı :)

Ve ve ve “O” bir Galatasaraylı.

Biliyorum buldunuz. Cevaplarınızı bekliyorum.

Tijen Taşlı- İzmir