Bir anneler günü daha geldi

Annemi bir daha dönmeyecek yolculuğa yolcu edeli tam onyedi sene olmuş... Gözlerim yine yaşardı işte.... Onu özlediğime mi yaşardı, yoksa ona doyamadığıma mı?.. Sanırım doyamadığıma....

Yaşarken hep elimizin altında kalacak sanıyorduk.... Hep kapının önünde bizi bekleyeceğini sanıyorduk..... Gitti.... Hem de ansızın gitti....

On iki gün yattı hastahanede, sanıyorduk ki yine iyileşip kalkacak.... Kalkmadı... Kalmakta istemedi zaten... Yoruldum diyordu hep... Yoruldum.... Onu ne çok anlıyorum şimdi... Hayat yoruyor insanı... Bunu yaş ilerledikçe daha iyi anlıyor insan...

Dünyanın işini biz bitirecekmişiz gibi ona gitmeyi hep erteliyorduk.... Erteledikte ne oldu?... Dünyanın işini bitirebildik mi..? Bitmiyor... Bitmez de..

Siteyi açtığımda anneler günü mesajını görünce yazdım bunları... Tuzlu gözyaşlarım gözlüğümün altından doğru yanaklarıma süzülürken içim sanki satırlara döküldü... Biraz rahatladım.... Pazar günü onu mezarının başında ziyaret edeceğim.. Anneler günü her gün diyoruz ama.. Bakın bir bahane olmayınca mezarını bile ziyaret etmiyoruz...! Eminim bizi görmek istiyordur... O da özlemiştir.... Canım annem ruhun şad olsun...! Bizleri çok güzel yetişdirdin.... Sana hep duacıyız.

Gülüşlerin hala kulaklarımızda, mahallenin Emine teyzesi olarak hala bununla anılıyorsun... Birde gizli banka oluşunu da öğrendim geçenlerde... Başı sıkışan gelirmiş sana, sen hiç boş çevirmezmişsin... Ah! annem ah! Sen bizi erken terkettin..!

Biliyorum orada huzurdasındır... Babamla komşusunuz zaten, yalnız sayılmazsın.... Yine onu kızdırıyor musun annem?

-Herif komşunun musluğu bozulmuş tamir ediver diye çağırıyor musun?
-Herif üzülme yarın bir haber gelir diye onu teselli ediyor musun?
Annem....!!!
Güzel annem...!!!
Gülen annem....!!
Bizi affediyor musun?...