Bir avuç deniz suyu avuçlarımda ciğerlerimde de yosun kokusuyla döndüm..!

Kalbimin sızısını bıraktım şehrin kalabalık sokaklarında..

Kalabalığı uzaktan görüp de, içinde kaybolmanın dayanılmaz cazibesi karşıladı beni yine.

Akıp giderken kalabalık, sanki yüreğimi de aldı götürdü.. İçinde ki tüm sızıyı da beraberinde..

Bana sadece umutlar, sevinçler, gülen gözler bıraktı.

Yüreğimde ki kırıklıkları bıraktım şehirin kalabalık caddelerine. Paramparça olmuş duygularımı salıverdim uzayıp giden yokuşlarda. Kayıp zamanlar geçirdiğim günlerin hesabını ödedim kendimce.

Derin nefesler almaya çalıştığım şehrimde ki acılı günlerim beni karşılamadılar bu kez. Çok masumdu herşey.. Yerli yerinde bıraktığım gibi ama bir bebek kadar masum. Gözyaşlarıma her an şahit olan kaldırım taşları yerli yerinde.. Üzerlerine basıp geçen nice insancıklara yoldaşlık ediyorlardı. Vapurun düdüğün deki melodiyi duyamadım bu kez. Denizin dalgaları her sahile çarptığında yüreğim de çırpardı ya benim.. Yüreğim sessizliği tercih etti bu sefer. Martıların çığlıkları Mozart dan bir senfoniydi yine ama. Ufuğa baktığım da güneş yine aynı zerafetiyle yerini ay ışığına bırakıyordu.. Hep gördüğüm karanlık bulutlar bembeyaz olmuşlardı sanki.

Yani kısacası şehirim beni bu kez bir farklı karşıladı sanki.

Arkamı dönüp de gittiğim yollar karşıma çıktılar yine.. Ama bu sefer umut dolu, tertemiz. 07/05/2007