Bir ayrılığın özeti

Bizim oğlan ayrıldı kız arkadaşından, kız arkadaşı da bizim kız olur. İkisini de yakından tanırım aslında...

Oradan bilirim, bizim oğlanla bizim kız ayrılmadan önce rüya gibi bir çiftlerdi. Meydan okuyan, coşkulu, sevecen...Olmazları oldurmaya kararlı bir rüyaydı ilişkileri.

Görüştüklerini ilk duyduğumda, 'olmaz o iş' diye geçirmiştim içimden...Olmazı çoktu bu ilişkinin. Sonra sonra ben de alıştım bu rüyaya, hatta sevdim. Ne de olsa olanı biteni dışarıdan izleyendim.

Zaman geçti, olmazlar kapıya dayandı işte...Klasik, çatırdayıverdi bu kağıttan kale ve bizim kız ayrıldı bizim oğlandan. Hani her ayrılışa bir terkeden gerekir ya, ben bulamadım terkedeni, seçemedim aralarından.

Hani bu olmazlar zaten olmazdı, olmayacaksa olmayacaktı, yürümezse de yaşadıkları kardı ya. Ben öyle dedimdi ya...

Bir anda silebilir mi insan diğerini aklından, kalbinin tam ortasından?..

Öyle yaptılar valla bizim kızla bizim oğlan.

Sanki, onlar değildi emek emek savaşan, yorulan..

Kafam karıştı tabii. Yolların ayrıldığı ilk gün mü, diğeri dünyanın en adi insanına dönüşür. Fena karıştı hem de...

Ayıp ayıp...Hiç yakıştıramadım haliyle. Meğer iki yıldır yaşadıkları koca bir yalanmış, rüya bile gerçek kalırmış...

Ayıp ayıp, çok ayıp... Nerede ki bu insanca tutarlılık...

Bizim oğlan başka kızlara takılmaya başladı haftasına...Keyfi yerinde, gülüyor yüzü.

Bizim kız, döndü ailesinin yanına, keyfi yerinde; dün kuaförde gördüm saçlarını katlı kestirdi. Gözleri ışıldıyor...

'Ne it girmiş ne ziyan etmiş durumu', daha bir afalladım yani.

Ayıp ayıp... Bir de inandırdılar beni rüyalarına.

Tahmin edemezsiniz, ciddi hayal kırıklığım var.

Gerçi insanoğlu işte, kız peşinde de koşar, saç kestirip, boyanıp gülücük de atar. Tabii tabii yapar.

En derindeki kırıklar, hep böyle geçiştirilmez mi?...

Yaşanmışı gizlemenin binbir çeşit yolu var...