Bir babanın feryadı:''Oğluma şehit diyemiyorum''

Milliyet Gazetesi şehit cenazelerininin sıralı fotoğrafına manşet atmıştı: ''Nereye böyle..!''

İnancı olanlar şehitlerin nereye gittiklerini bilir. Onlar vatan için şehit oldular ama gözleri açık gitti diğerleri gibi. Kendilerini sırtından vuranları, onların işbirlikçilerini arkalarında bırakarak gitmek var ya... Kardeş kurşunuyla ölmek...

Erzurum'da bir şehit babasının sözleri çivilidir aklımda. Uzman çavuş oğlunun fotoğrafını getirmişti tören için.

''Nefes alamıyorum komutan, oğlum şehit oldu diye sevinemiyorum dedem gibi. Gurur duyamıyorum. Ailemde her cephede şehit var. Birinci Dünya Harbinde, Çanakkale'de, Yemen'de, Kurtuluş savaşında, Sakarya'da. Oğlumu aralarına almazlar diye korkuyorum. Onlar ülkemizi işgal eden düşmanla savaştılar. Ya oğlum... Onu bir kardeş kurşunu harcadı. Bizden birileri sırtından vurdu.''

O Uzman Çavuş da diğerleri gibi teröristlerin pususunda can vermişti.

Nereye böyle?

Şehitlere mi soracağız, yoksa kardeş kanı akmasına göz yumanlara, ihanete hizmet edenlere, teröre çanak tutanlara, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı, TBMM üyesi olup da devlete tehditler savuranlara, halkı kışkırtanlara, Millet'in sabrını zorlayanlara, basiretsizlere, aymazlara, Çarşambanın gelişinden Perşembeyi göremeyen iktidar ve muhalefet üyelerine, açıkça devlete meydan okuyanlara ve onları durduramayan görevlilere ya da işlem yapmayan yargı organ organlarına mı..?

Nereye böyle..? Kardeşçe yaşamak varken.