Bir başka açıdan

Bir haber ulaşır, oğlunuz şehit oldu diye.
Önce, derin bir sessizlik kaplar her yeri
Ardından hüzün gelir ve hızla büyür
Tarifsiz bir acıya dönüşür taşar yüreklerden
Sel misali yaş olur, yanaklardan dökülür.

Bundan sonrası artık boradır, fırtınadır.
Yaşanan bu hayatın en hicranlı yanıdır

Şimşekler, bulut diye ruhları dövmektedir.
Mehmet'ten sonra bu kez de annesi ölmektedir.

Sırtında taşır da ana, dünyanın sancısını
Bir türlü kaldıramaz evlâdın acısını
Arşa ulaşsa da ağıtlarla dualar ...

Ne çare ki, silemez kaderin yazgısını

Giden gelmez uçan konmaz demişler.
Ayrılık yarası asla onmaz demişler
Hüznün viran ettği gönül bağına
Seher vakti bülbü konmaz demişler

Evet, hiç bir teselli kelimesi, bu yalın gerçeği değiştiremeyecektir. Gidenler asla dönmeyecektir. Yerleri başka şeylerle dolmayacaktır.

Öyleyse bırakın, geride kalan anneler, babalar, eşler ve kardeşler gidecekleri yere kadar gitsinler. Ağlasınlar ve içlerini döksünler. Bu, onların hakkıdır. Bu, onların kaybettikleri ciğerparelerinin yasıdır. Teselli amacıyla da olsa, bu hakkı ellerinden almamak belki de en doğrusudur

Onlara ilgi gösterelim, ellerinden tutalım, omuz verip destek çıkalım, gözyaşlarını silelim. Hatta, teselli etmeye bile çalışalım ama selin mecraını buluncaya kadar, önüne set çekilemeyeceğini unutmayalım.

Çünkü onlar, içlerinde biriken acıyı boşaltmak zorundadırlar. Gün gelecek fırtına dinecek, yangın sönecek, yorgun ve bitkin yürekler gerçeğe teslim olacaktır. Bir şeyler yitmiştir, evlatlar gitmiş, hane viran olmuş, düzen bozulmuştur ama bu hayat yaşanacaktır. Bir şeylere dayanmak, bir şeylerin ucundan tutmak gerektir.

Acılar zamanla küllenecek ve onlara katlanmak da öğrenilecektir. Çünkü bu lânet dünyada var olabilmenin, hayata devam edebilmenin başka yolu yoktur.

Artık bundan böyle, onlar için güneş, hiç bir zaman eskisi gibi doğmayacaktır. Belki her bahar onlar, bir sonbahar hüznü yaşayacaktır. Olur olmaz sebeplerle gözler bulutlanacak, yürekten kopan ahlar, arş-ı alayı tutacaktır.

Durum ne olursa olsun hayat, geride kalanlara göre dizayn edilip sürdürülmek zorundadır. Onlar zamanla bunu anlayacaktır...

İnsanımızın hayatını alt üst edenlere, yavrularını ellerinden alanlara sesleniyorum! Sizin de yolunuzu bekleyen anneleriniz, babalarınız yok mu? Hani evlat hasretiyle, geceleri uykusundan uyanıp, acaba çocuğum dağda bayırda, çamurda çapakta ne yapar; ne yer, ne içer diye ağlayan anneleriniz...

Onların ağıtları kulağınıza gelmez mi? Sizi hiç etkilemez mi? Sizler, hangi hakla başka annelere, başka babalara acı çektiriyorsunuz? Yarın her şey biter de düze inerseniz, bu onursuzlukla yaşayabilecek misiniz?

Neredeyse otuz yıldır süren bir kavga, dökülen kan ve yiten bunca candan sonra, bir bakın bakalım, bunun karşılığında kim ne kazandı?