Bir başkaydı bayramlar...

 

Her sene renkleri değişen fırfırlı elbiselerim ve yeni rugan ayakkabılarım olurdu.  Sokağa çıktığımda etrafımdaki çocuklarla aynı mağazadan fırlamış gibi olurduk.  O zamanlar rugan ayakkabılar modaydı, kızlara fırfırlı elbiseler, erkeklere papyonu eksik olmayan askılı pantalonlar. Her çocuk bir farklı şeker olurdu o zamanlarda...

 

Büyüklerimizi unutmamak gerek.  Bayanlar renk renk elbiseler uzun topuklu ayakkabılar giyer, saçlar kabarık ve havalı modellerle şekillendirilirdi.  Erkekler takım elbise, foulard, saçlar briyantinli ve o zamanın modası uzun favoriler...

 

Sokakta herkes kendi bütçesine uygun şekilde şık dolaşırdı,  gülümser ve bayramlaşırlardı.  Saygı ve güleryüz vardı çocukluğumun bayramlarında...

Bayramın ilk günü aile büyüklerinde toplanılır, uzun bir sofrada yemek yenirdi.  Paylaşım vardı, neşe vardı,  birliktelik vardı eskilerde...

Anneannemlerdeki seramık üzeri çıçekli şekerliği hiç unutmam, elim hep içindeki çukulatalardaydı...Gözlerin benden uzaklaştığı her anı değerlendirir bir tane atardım ağzıma...

Sofra bir panik içinde hazırlanır, özenilir ve aynı şekilde bir karmaşayla toplanırdı.  Severdim o kalabalığı...Her bayram beni heyecanlandırırdı...

 

Eskiden telefon etmek sırayla olurdu.  Telefonu açar şehirlerarası tebrik konuşmaları için isim yazdırır sonrada heyecanla beklerdin...Uzaktaki yakınların seslerini duymak ne heyecanlandırırdı...O zaman sanallık yoktu.  Bır eposta ile toplu kutlanan bayramlar yerine ayrı ayrı cümlelerle yazılan, özenle seçilen tebrik kartları vardı, bir hafta öncesinden postaya verilen sevgi dolu kartlar.

 

Şimdi bayramlarda şehirler bomboş...insanlar kaçabilecekleri bir gün olarak gördükleri bayramlarla yaşıyorlar.  Ziyaretler, toplu neşeli yemekler kalmadı...

 

Eski bayramlardan kalan kareleri birkaç çerçeveye sığdırdık.  Baktıkça gülümsüyorum.  Yeni nesil bayramlardan bir haber büyüyor, ne selam biliyorlar ne hatır...Telefonun bir ucunda bile olmak istekten çıkıp kendini mecburiyete bırakmış...

 

Ben çocukluğumun bayramlarını özledim.  Ben çocuklarım kalabalık sofralarda büyüsünler istiyorum, hatır bilsinler, büyüklerine saygı duysunlar ve onları birgün göçüp gittiklerinde hep o neşeli sofraların baş köşesinde hatırlasınlar...

 

Sevmiyorum bir tuşla kalabalık bir listenin içinde bayramımın kutlanmasını...İstiyorum ki hatırlayan beni hatırlasın, benden bir karenin hatırına bir telefon açsın...İstiyorum ki küçüklerimiz değerlerimizi anımsasın, gocunmasınlar bir telefon numarası çevirmekten....

Biz değerlerin bilindiği, unutulmadığı bir nesilden geliyoruz ...