Bir Çınarın ardından

Bazı insanlar sadece bulundukları yörede efsane olurlar. Oysa ki uğruna savaş verdikleri konu, aslında bütün ülkeyi ilgilendiren bir konudur. Recep Koç da böyle bir efsane idi Antalya'da. Dün bütün yerel gazeteler ölümünü duyurdu Recep abinin.

Recep abiyi 30 yılı aşkın bir süre önce tanımıştım. ' Babacan ' insan karakterlerindendi kendisi. Ulu çınarlar gibi görüntüsüyle, telâşesiz, iki yana devrile devrile yürüyüşüyle, bir kez bile çatmadığı kaşlarıyla, her zaman gülen dost gülüşüyle hatırlayacağım kendisini.

Yerel medyada şöyle söz edilmiş Recep abi için;

79 yaşındaydı. İşçi sınıfı mücadelesinin, devrimci sendikacılığın belki de en yaşlı çınarlarından biriydi.

1963’de dönemin Çalışma Bakanı Bülent Ecevit’in önderliğinde hazırlanan Sendika ve Toplu Sözleşme Yasası’na dayanarak kurulan Türk-İş’e bağlı Türkiye Maden İş Sendikası’nın kurucularından biriydi. İlk kongrede şube başkanı oldu. 13 Şubat 1967 tarihinde Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu (DİSK) kurulur. Kurucu önderlerden biri olarak Maden İş Sendikası’nın genel yönetim kurulu üyeleri arasındaki yerini alır.

12 Eylül darbesinden sonra DİSK’in 53’leri ile birlikte tutuklandı. İki yıl boyunca Davutpaşa ve Metris Cezaevi’nde kaldı.

“Ölünceye kadar sendikacıyım” demişti. Ölünceye kadar sendikacı oldu.

Antalya solunun, işçilerin “Recep Amca”sı, Manavgat’ta yapılan bir toplu sözleşme görüşmesi dönüşünde, yani işçi sınıfına karşı son görevini de yaparak aramızdan ayrıldı. Sözünü tuttu yani.

Cenazesi bugün Muratpaşa Camisi’nden kaldırılacak. Sokaklara taşacak kitlesel bir katılım bekleniyor. Uğruna cezaevlerine düştüğü, açlık, yoksulluk, yoksunluk çektiği, takiplere, tehditlere, baskılara, işkencelere uğradığı işçi sınıfı bugün orada olacak.

Recep abi, Manavgat belediyesi işçilerinin uyuşmazlıkta olan toplu sözleşmesini anlaşmayla sonuçlandırdıktan sonra döndüğü evininin kapısına açmaya çalışırken, kalp krizi sonucu hayatını kaybetmiş.

Genel-İş Sendikası başkanı Matoş Konca, Recep abi için şunları söylemiş;

"Son dakikasına kadar sendikacılık yaptı. Disk kurucularından Kemal Türkler ve Abdullah Baştürk‘ten sonra DİSK‘in tarihinde iz bırakan bir sendikacıydı. Sağlığında da tek isteği, sendikacı olarak ve çalışırken ölmekti. İstediği gibi oldu. Biz buna görev şehidi diyoruz. DİSK‘in bir çınarı daha devrildi."

Recep abi gerçekten bir çınar gibiydi heybetli görüntüsü ve yaptıklarıyla. Onun sonsuz huzur yolculuğuna uğurlanacağı bugün aklıma, 30 yıl önce gülerek anlattığı bir fıkra geliyor;

Adamın biri bir kafatası bulmuş, merakla inceliyormuş kime aittir acaba diye. Arkadaşı demiş ki; kafatasının çenesi oynuyorsa, bil ki bir sendikacıya aittir. Çünkü bir sendikacıyı ölüm bile susturamaz.

Işıklar içinde uyu Recep abi. Senin gittiğin yerlerde de haksızlık karşısında susmayacağını biliyoruz. Yaşamını ışıklandırdığın emekçiler ve biz dostların seni asla unutmayacağız...

Kaynak; GasteTürk ve MedyAntalya