Bir değil 10 beyinle düşün

Bir işi yapmak üzere çalışmaya başlayan insanlar belli seviyede bu çalışmanın boşa gideceğini, desteklenmeyeceğini, önemsiz olduğunu zaten kendi rollerinin ve bulundukları konumun değersiz olduğunu düşünerek daha fazla zaman ve emek harcamaktan kaçınıp işi yarım bırakırlar. Bunun kurumdaki tüm çalışanlarda yılda birkaç kez olduğunu düşünün, işletmeye ne kadar büyük kayıplar yaşattığı veya ne kadar değer katıcı faaliyeti yok ettiği anlaşılacaktır.

Bu yönde ciddi cesaretlendirme ve yönlendirme olmaz ise, “amir söylesin ben yapayım” tarzında bir çalışma sistemi oluşur ve otomatiğe bağlanan bu anlayış insanların gözlem, tecrübe, yeni fikir ve tekliflerinden uzak, tek beyne bağlı bir iş yapma sistematiğine döner.

Elbette amirin her şeyi görmesi, bilmesi, bir fikri olması, en doğrusunu hep onun söylemesi beklenemez ve mümkün de değildir. Astlardan gelen tekliflerin en iyi şekilde değerlendirilmesi, üst kurullarda onaya çıkarılması da amirin görevleri arasında değil midir?

Astlara değer vermeyen amir onların işi yaparken yaşadıkları sıkıntıları çözecek küçük önerilerine de değer vermez, “yap kardeşim”, “sen işine bak”, “ben senin yerine de düşünüyorum”, “her işe burnunu sokma” bu tür ifadeler aslında işi astları kadar tanımayan ve onlara çare olmayı önemsemeyen küstah amirin sözleridir. Elbette bu yapıdaki insanlara zaten çalışanlardan öneride gelmez. Ama tersini yapabilen amir kazanır, “teşekkür ederim iyi düşünmüşsün”, “güzel fikir yönetimle görüşeyim”, “dediğin gibiyse yapalım”, “gel yerinde inceleyelim” aslında bu tarz diyalog insanlara cesaret verir. Hiç olmadık güzel fikirlerin gelmesine zemin hazırlar. Yılda 100 küçük fikir içinde 2 büyük teklif gelse projelendirilip uygulansa ve işletme büyük karlar elde etse büyük kazanç değil midir?

Sahip olduğumuz değerler sadece kendi bilgi ve tecrübelerimiz değildir, aynı zamanda yönetiminden sorumlu olduğumuz çalışanların fikir ve tecrübelerinden istifade edebilmek lazımdır.

Muammer MURAT

İnsan Kaynakları Yönetim Danışmanı 11.9.2015