- Kategori
- Güncel
BİR EMPATİK BAKIŞ
TIP ASİSTANLARININ 36 SAAT MESAİLERİNE DAİR
ARTAN HABERLER ÜZERİNE KÜÇÜK BİR EMPATİM
- Üniversite sınavında yüksek bir dilimin içinde yer alabilme telaşı ve idealizm,
- Kayıt, barınma, olası ekonomik darboğazlar, belki hem çalışıp hem okuyabilme gayretleri...
- Fakülteyi bitirebilmek için sabahlamalar,
- Sürekli bilgi yüklenen zihinler,
- Yıllarca üst düzeyde bir dikkat potansiyeli taşıma,
- Emek, Uygulama, Koordinasyon, Disiplin...
- Yüksek İletişim becerileri ve Psikoloji,
- Sürekli bilgiyi güncelleme eforu,
- Yabancı Dilde alan takibi gayretleri,
- Stres, Nöbet, Yorgunluk
- Belki bazen üst fırçaları, bazen de ast kusurlarını tolore koşturmacaları...
- Hasta, hasta yakınları atmosferinde ve aynı kapalı mekanlarda geçen günler, yıllar...
- Zaman zaman belki şiddet görme kaygısı,
- Beklentiler, Kariyer ve geçim kaygıları,
- Atama ve zorunlu hizmet süreçleri,
- Sağlık Hukuku ve olası Malpraktis kaygıları,
- Olağanüstü süreçlerin fazlalığı,
Vs. vs.
.
Belki denilebilir ki, bazı mesleklerde bu tür süreç ve sorunların çoğu benzer.
Doğrudur, bilirim de...
Ancak sunulan hizmet kapsamı tamamen İnsan bedeni ve sağlığı üzerinden olunca,
çok zor iş Tıp Dünyası ve Sağlık Yönetimi, bence.
Sizce de öyle değil mi?
Umarım tez zamanda Tıp Asistanların nöbet sonrası fazla mesai (36 saat) sorunları ortak akılla ve makul bir şekilde (biz hasta süreçlerini de bozmadan) çözüme kavuşturulur.
Sorun varsa, çözüm de olmalı...
İnsanca!
Başarılar diliyorum.