Bir film çevirir gibi...

Bir film çevirmek gibi yaşamak:

Bazen başroldeyiz, bazen bir figüran.
Kâh isteyerek, kâh istemeyerek verilmiş rolleri oynuyoruz.

Oynuyoruz, sahne değişiyor.
Kimse ‘’Olmadı, baştan alalım !’’demiyor.

Bazen aynı sahneleri yeniden çekelim de hataları tekrarlamayalım desek de; nafile...
Yanlışlık düzelmiyor, tüm çabamıza karşın hatalar hep oluyor.

Senaryoyu seçme lüksümüz de yok. Bazen küçük müdahaleler yapıyoruz, karşı koyuyoruz dayatılan role; ellerimize, dillerimize vuruyor birileri… Beceremiyoruz…
Yazanlar yazmış, biz oynayacağız o rolü kaçarı yok…

Bazen bir dram düşüyor bahtımıza, bazen komedi;
Kimi hep mutluluğu oynuyor, kimimiz de gözyaşı.

Kimi korku, kimi gerilim oynuyor kendi filminde;
Kimiyse gerçekle düşün ayrılamadığı fantastik bir filmde...

Bazen hiç bitmeyecek sanılan bir aşkın peşi sıra yılları devirenlerin;
Diğer tarafta hayatı boyunca aşktan, sevgiden nasibini almamış olanların filmi…

Kimimizin hayatı sıradan, iz bırakmayan, çoğu zaman sıkıcı bir film iken; kimimiz dev bir yapım şirketinin muazzam bir filminde rol almış gibi…

Kimimiz uzun, kimimizse kısa metrajlı bir film gibi yaşıyoruz hayatı.

Velhasıl, ne kadar insan varsa o kadar film çevriliyor senaryosunu bilmediğimiz.
Herkes farklı yaşıyor hayatı, herkesin hayatı film gibi…

Tek ortak nokta şu ki;
Her filmin finali aynı...

’’THE END’’

’’ENDE’’


''FIN''

ya da;

''BİTTİ''