Bir gün ben sen olsam

Bir gün bir nehir olacağım

şimdi olduğumdan daha coşkulu

dünyaya şimdi baktığımdan daha mavi

koşarak vardığımda denizlere

balıkların gümüş sırtı,

yakamozların bilinmez anlarda

rasgele çıktığı gibi

parlayacağım geceleri ayışığında.

Bir gün toprak gibi bakacağım.

şimdi olduğumdan daha siyah

ve doğurgan

yaşamın adını koyacağım

bir taşın arasından,

insan ayağının basmadığı

basmaya bile değer bulmadığı bir yerde.

Bir gün yaprakların kenarından bakacağım dünyaya

herşey şimdi olduğundan küçük,

gökyüzünden başka bir şeyin görünmediği

yükseklerden düşen damlaların

tam altında olmanın

daha önce hiç keşfedilmemiş

sevinciyle.

Bir gün bir karıncanın inadında olacağım

anlamsız bulduğum,

anlamak istediğim,

ve karışmak istediğim kadar büyük bir çokluğun

adsız kahramanları gibi

sıradan,

benzeri çok,

biri gider öteki gelir kalabalığında

bir çöpü oradan oraya taşırken

büyük bir görevi yerine getirmenin

mutluluğuyla.

Bir gün bir kuşun kanadında olacağım.

Uzun göçlere çıkmadan önce

bir sürünün ortada uçanı olmak için

itaatkar ve uysal

ama vakur olarak

ve ait olduğum yeri kaybetmemek adına

gerekirse kavgadan hiç korkmadan.

Geceler ve gündüzler boyu hiç durmadan

kanat çırpacağım

yoruldukça en arkaya düşüp

gözgöze geleceğim diğerleriyle.

"beni beklemeyin ben size yetişirim"

dercesine.

bir gün bir balığın pulu olacağım.

kıvrak ve korkusuz yüzüp

bulunduğum kayanın rengine bürüneceğim.

bir mercanın içinde yıllarca

yaşamanın kolaylığını öğreneceğim.

ya da belki yalnız bir avcının

zıpkınında son bulacak

umarsızlığım.

"ne farkeder okyanus büyüklüğünde

herhangi bir balık olsam"

bile demeyeceğim.

sonra bir kum tanesi olacağım.

belki de bir kaya kristali

ya da bir yağmur damlası

olmadı bir kurtçuk

elmadaki.

Bir gün herşey olacağım

ve hiç bir şey.

şimdi olduğum gibi.

bir gün ben sen olacağım

ve hiç kimse

şimdi olduğum gibi.




Başak, 19/9/2007

foto: joseph szabo

http://www.photosofteenagers.com