Bir hayat kurtarıyorum

Bir yerde okudum ve özellikle son günlerde kendime şu cümleyi hep hatırlatıyorum:

“Kendin olmakla bir hayat kurtarıyor olacaksın.”

Çok hoşuma gitti, gidiyor. Fakat uygularken hiç de hoşlanmıyorum.

Geçenlerde “kendim olmak “ adına; evine ziyarete gittiğimiz bir arkadaşıma kendi ağacımızdan toplayıp kuruttuğum eriklerden götürdüm. Doğal olduğunu söyledim. Ben anlamam, babam bilir böyle şeyleri deyip dolaba attı. Attı diyorum dikkatinizi çekerim.

Sonra diğer arkadaşlar da gelip hediyelerini verdi. Hepimiz otururken, ev sahibi olarak hediyeleri tek tek açıp teşekkür etti. O da yetmedi. Oturduğumuz yerlerde bizi tek tek öperek teşekkürünü yineledi. Herkese teşekkür ederken getirdikleri hediyenin adını söyleyerek teşekkür etti. En son beni de öptü ve “ geldiğim için “ teşekkür etti. Yani benim kuru erikler hediyeden sayılmadı. İncindim.

“Eskiden ne güzeldi! Hediye paketlerini açmak geleneklerimize aykırıydı. Misafir gidince açılırdı.”

Diye içimden geçirdim. Sağlık olsun!