Bir köy

Bir köy, adını kumdan alır. . .

Tabiat, harikası öylesine kalık!

Tanrının bahşettiğine, şükürsüz gider,

Uzak gibi görür, mutluluğu, oysa dibinde,

* * * *

Tanrı'nın harikası, insan sevmez kardeşini,

Adem’den bu yana ilk midir? Gelişim, acep?

Bilmek isterdim, var mı? Örneği bencilliğinin,

İsyanım yok, şükürüm var, düşmedim girdabına,

 * * * *         

Ölçüsü maddiyat ile insanının, orak elinde !

Medet bekler haktan, oysa af, hak sahibinde,

Kimi genç gider, yanar elbet kalkanı, kalanın,

Kimi kıvranır döşekte, isyan eder gibi genine,

* * * *

Eğlencesi şeytandan, gözler ceplerde. . .

Küfrü düşürmez dilinden, çocukla oynar gibi,

Övünür, kendi yaratmış gibi, kumunu köyün,

Dönüp baksa, biçecek bir şey görmez ardında. . .