Dünden bugüne

O zamanlar dönmezmiş geri

Ne oynadığımız bahçeler, parklar

Ne çelik çomak

Ne topaç

Ne çemberler, uçurtmalar

Rengarenk duygularımız gibi.

Hele okul günleri,

Aldığımız karneler,

Korktuğumuz öğretmenler

Babamın " artık büyüdün evladım "

Diye söylenişi.

Şimdi ise ekmek kavgası,

Daha lüks yaşam peşindeyiz

Günümüz gecemiz düşünce dolu

Renk renk duygular kararmaya başlamış,

Bir aydınlık arıyoruz mutluluk için.

15 Nisan 1992/ iSTANBUL