Bir Resim Bir Hikâye

Uzun süre topuklu ayakkabılarla ayakta durduğum bir işim var. Üstelik işe gitmek için metroyu kullanmam gerekiyor. Metro evime oldukça uzak.  Ayaklarımdaki bu acıyı yaşamaktansa kıyafetim uygun olmasa da altına bir yürüyüş  ayakkabısı geçirebilecek  biri değilim. Görüntümdeki her  şey kusursuz olmalı. Ayrıca ıstırap sonunda mükâfat getirir diye düşünürüm hep.

Mutlaka çocukken duyduğum bir kutsal metin pasajıdır bu. Bilinçaltıma öyle yerleşmiş ki; acısız kabullendiğim tek şey yok hayatımda...

Örneğin o gün canım acımadan işe gitsem başıma kötü bir olay geleceğini biliyorum. Evet, bu daha önce oldu. Ne yapalım bu da benim mottom.

Ama kendimi şımartmayı da seviyorum. 

Evde çıplak dolaşmak hoşuma gidiyor. İzlemekten hoşlandığım bir vücudum var. Ve köpüklü, sıcak su dolu bir küvette günün bütün yorgunluğunu atmak, bir kadeh içki yudumlamak ayrıca vücudum suyun içinde gevşerken sürükleyici bir kitap okumak her akşam vazgeçilmez zevklerim. Küvette her zaman daha uzun okumuşumdur. Çünkü suyun içinde vücudunun ağırlığını taşımak zorunda kalmazsın. Oturduğun koltuğun, uzandığın yatağın rahatsız edici basıncı da yoktur. 

Geçen gün her zamanki gibi metroyla eve dönerken bir adam gördüm. O sıkışık metroda ayakta olduğu halde kafasını kaldırmadan elindeki kitabı okuyordu. Durup onu izlemeye başladım. Düzgün bir vücudu ve duruşu vardı. Yüzünü kitap kapatmıştı ama saçları harika görünüyordu. Ne okuduğunu ve yüzünün nasıl göründüğünü oldukça merak ettim. Yerimden kalkıp ayakta durmayı göze alarak itiş kakış ona yaklaştım. Gözlerime inanamadım. Benim küvette şu sıralar okuduğum kitabı okuyordu. Yüzünü hâlâ göremiyordum.  Hafifçe yanına doğru ilerledim. Galiba gördüğüm en yakışıklı adamdı. Çantamda daima kullandığım parfümün küçük bir şişesi olur. Boynuma onu sıktım. Yakamı hafifçe açtım. Saçlarımı savurdum. Başımı omzuna değdirdim. Önce havayı kokladı. Bunu yaparken gözlerini kapattı kitabı çenesine doğru indirdi. Başını yavaşça bana çevirdi. Biliyor musun dedi. Kokun çok iyi geldi.

Not: İkinci bölüm için bkz ; üç nokta 

Üzgünüm emrivaki yapmak istemezdim :) Tamam dostum telaş etme, acelemiz yok.