Bir şarapnel ve kanıksanmış yalnızlığım

Kızıl bir uğultu tırmalar dimağımı,
Bir sıla mektubu kadar sevdalı.
Ve görkemin en zirvesinde
Özlediğim can diyarları...

Kaf dağı ve düş cenkleri...
Utkuların en çok nişanlısı.
Yiğit ve inançlı onur insanı olmak
Biteviye ve enstantane bir kıvılcımdır;
Çokça böyle şeyler duyumsadıklarım...

Toza bulanmış zul bir temaşa değil!
Kibrim;
Topraktan fışkıran bengisu
Kadar yaşam renginde
Dallanıp budaklanır
Göz erimimin nazlı fideleri...

Her nefeste bozuk bir ritmin
Ayak izlerini görmek
Devirsiz koca okyanusların
Yorgun dalgalarıyla
Boğuşmak kadar ağır aksak
Ve maraz bir temaşada olmak
Nasıl da yırtar göğsümü;
Bir metali yırtar gibi
Madenci ustasının örsünde çekicin...

Ve bir şarapnel
Zaman agnostisizminden koparıp
Zifir bir yolculuğa çıkarır
Parçalar ömrümün kanıksanmış yalnızlığını...