Bir ufağın yarısı!

Okuyacaklarınız hayatın gerçek kesitlerinden acı bir örnek aslında !

Ancak işin içine alkol karışınca mizaha dönüşüveriyor tabi ki.

Biz buna trajikomik hikaye desek daha doğru olur.

Genelde enayimiyim ben abi, sözleriyle gece yaşantısına başlar tüm pavyon müdavimleri.

Bi ufak söylerim, ikimiz içeriz.

Ufağın yarısını seeeen, yarısını ben.

Tertemiz çıkar gideriz. (hem de tertemiz)

Sen selameeeeeet, ben selamet!

Bak bu sefer konsimatris çağırmayalım.

Hiç işim olmaz.

Geçende öyle diyordun?

Lan o zaman serhoştum!

Bu gün olmayacan mı?

Dedim ya, ufağın yarısını seeeen yarısını ben.

Sözmü?

Şerefsiz namerdim bak.

Küfür yok, küfür yok.daha bişey içmedik!

Dağıtırım lan burasını.

Bir yudumda dağıttın.

Buz getirsene garsoooon. garnitür getir.

-Çaktırma, parasız bu istediklerim.

Garnitür ayıp kaçar oğlum, yanında kebap söyle.

Soğuk su içmeyemi geldik?

Söğüt gölgesimi lan burası!

O zaman buz boşa gitmesin, yanında bi ufak daha isteyeyim.

Azıttın valla.

Bi ufak daha kıralım sonra sen yolunaaaa ben yoluma.

Yolda çevirme olursa lan?

Korkma oğlum boş adam değiliz!

Geçen polis arabasının çamurluğunu çekiçledim .

Devlet malı sevap olur!

Polis arkadaş, sağol dostum dedi.

Esmer bir abiydi, bir artise benzetmiştim ama adını çıkartamadım.

Herşey karşılıklı.

Dostluk mezara kadar.

Tanımazlar oğluuum, tanımazlaaaar.

Garsoooon!

Buyur abi?

Niye boş lan bu masa?

Battı balık yan gider..