Bir umuttu hayatta kalabilmek

Bir umuttu hayatta kalabilmek esaret altında olana, hasta yatağında yatana, savaşta kurşun sıkana… Yaşadığımız her günse umut ettiklerimiz iş, aş, para, aşkı da unutmayalım. Yetinmeyi de bilmeyiz çoğu zaman.  Daha çoğu, daha çoğu için çabalarız. Çabalamadan da hayat geçmez, umut etmeden de. Yaşamanın amacı da “faydalı olmaktır” bana göre… Çalışmadan da faydalı olunmaz… Faydalı olmak ama nasıl?

Nefes almanın güzelliğini bilir misiniz? Nefes alırken zorlanmadan içine havayı çekebilmek. İçine çekerken de acaba temiz mi, kirli mi diye düşünmemek? Nefesin boğazınıza takılıp kalabildiğini tahmin edebilir misiniz, ekmek gibi? Belki bir güzellik karşısında nefesiniz kesilmiştir. Keşke nefesimizi kesecek ne varsa hepsi güzel olsa… Acılardan nefessiz kalmasak, acılar boğazımızda düğümlenip kalmasa ya da nefes olabilsek dosta, arkadaşa, yare ya da hiç tanımadığımız bir insana, çaresiz bir hayvana, solmuş bir çiçeğe …

“Bir tatlı söz de bedava” desem incitir miyim her gün şikayet edenleri? İncitir miyim hayatın zorluklarıyla mücadele ederken, acılarla kavrulurken gülümsemeyi unutanları? Ekmek derdindeyken, can derdindeyken unutulur elbette… Gülen bir çift göze bakarken acıları görür müsünüz? Siz acılara rağmen gülebiliyorsanız görürsünüz… Biz nasılsak hayata da öyle bakmaz mıyız? Baktığımız gibi görürüz, karşımızdakinin farklı olabileceğini unutursak. Hayata başkalarının gözleriyle bakabilenler kendi gibi olmasa da anlayabilir başkalarını. Derdimizi, sıkıntılarımızı da onlara anlatmaz mıyız? Çoğu zaman karşımızdakinin dinlemesi bile yeter, çare bulamasa da derdimize. Bu da bir faydadır.

Faydalı olabilmenin anlamı da kişiden kişiye değişir. Çevremizdekilerin faydalı olmak için neler yaptıklarına bir bakalım… Çoğu insan sahip olduklarına göre faydalı olmaya çalışır. Bir çocuğun sahip olduklarını ve bir çocuğun hayatımıza kattıklarını düşünün. Kendinize bakın sonra… Sahip olduklarımızın farkında değiliz belki de… Nasıl mutlu oluruz biliyor muyuz? Kendimizi mutlu edebiliyor muyuz? Kendi kendimizi en iyi tanıyan olmamız gerekirken mutlu edemiyorsak, başkası mutlu edemiyorsa kızmaya hakkımız var mı?

“Nasıl mutlu olurum ben” diye biraz düşünelim. Tabii beni değil, kendinizi düşünün. Ben mi nasıl mutlu olurum? Düşüneyim… Bugün rahat bir nefes aldım, oksijenin ciğerlerime dolduğunu hissettim. Okumayı tercih ettiğim bugünlerde, üst üste okuduğum kitapların yanında birkaç satır yazabildim, … ve …. Güzelmiş… Mutlu oldum… Belki dokunamadım yıldızlara, belki ertelediğim mutluluklar vardı ama şükrettim yaşadıklarım için, şükrettim hayatımdakiler için…

Umutla, mutlulukla kalın…