Bir yıl olmuş... Mustafa Mumcu yok...

12 ay...

52 hafta...

365 gün...

Kaybedeli Mustafa Mumcu'yu.

Rahmete kavuşalı tam bir sene olmuş.

60 küsur yıllık hayat defteri kapanmış; üzerinden de tam 365 gün geçmiş.

O defterde yazılanlar kaldı sevenlerin gönlünde.

Belki kendileri de yazıldı.

Belki sayfalarca...

Belki sadece bir sayfa...

Belki de bir kaç satırla yalnızca.

Satır olamayanlar da oldu belki.

Nokta, virgül, parantez bile olamadan geçip gidenler oldu, kimbilir...

...

Mustafa Mumcu'nun hayat defterine kalem olanlar da vardı.

Yazdıkları iki satırla mutlu ettiler onu.

Güzel insanlardı...

Güzel şeyler yazdılar.

Çirkin şeyleri uzak tuttular...

Yazdırmadılar...

Silgi oldular, silmeye çalıştılar...

Olmadı o sayfayı yırtmak istediler.

Üzülmesin Mustafa abileri diye.

Uzaktan veya yakından, yanında oldular hep.

60 küsur yılın binlerce sayfalık defterinde tertemiz, pırıl pırıl sayfa oldular Mustafa abilerine.

...

Defterler kapanır ama unutulmaz yazılanlar.

Bazen bir ses...

Bazen bir gülüş...

Bazen bir umut...

Bazen bir yorgunluk...

Bazen de sadece orada olduğunu bilmenin verdiği hüzündür kalan akıllarda.

Üzülür insan.

Hatırladıkça burulur yüreği.

Ama bir yandan da sevinir için için o deftere kötü şeyler yazmadığına.

Özler fazlasıyla da.

...

Yaşanan herşey gelip geçiyor.

''Hayat'' denen filme kare kare kaydoluyor...

''Hayat'' denen deftere satır satır yazılıyor.

''Hayat'' denen plağa nota nota okunuyor.

Güzel insanların arkasında kalanlar, güzel oluyor.

Güzellikler eksilmiyor, artıyor aksine zaman geçtikçe.

Çirkinlikler kendi üstlerine kapanıyor, boğuyor sahibini.

''Hayat'' işte...

Kırgınlıklar, küslükler kalmıyor akılda.

Uzağa gideni, pırıl pırıl bir çift gözün sıcaklığı çağırıyor geriye.

Birlikte içilen bir çayın sıcaklığını hatırlamak siliyor dargınlığı.

Beraber yenilen bir somun ekmekle bölüşülüyor anılarda dostluklar.

Hayat geçiyor...

Bitiyor...

Defter kapanıyor.

Bazen sessiz sedasız...

Bazen de gümbür gümbür kapanıyor.

Güzel insanlar, güzel insanların gönlüne taşınıyor usul usul.

Kara toprağa giren beden, hatıraları almıyor yanına.

Tek tek yerleştiriyor sevenlerin kalbine.

Orada devam ediyor hayatına.

...

Bir yıl olmuş...

Tam bir yıl.

12 ay...

52 hafta...

365 gün.

Ruhu şad...

Mekanı cennet olsun.