Bir yılbaşı öyküsü...

Özellikle yılın son aylarında ülkemiz için kötü geçen 2013'ü  bir çocuk öyküsüyle bitirmek istiyorum. 

 

******

 

Adam üç yaşındaki kızını, gayet pahalı bir hediyelik kaplama kâğıdını ziyan ettiği için azarlamıştı. 

 

Küçük kız, koskoca bir paket altın yaldızlı kâğıdı, bir kutuyu eğri büğrü sarmak için kullanmıştı. Yılbaşı sabahı, küçük kız paketi getirip ''Bu senin babacığım!'' dediğinde üzüldü. Acaba gereğinden fazla mı tepki göstermişti kızına? Bir gece önce yaptığından utandı... Ne var ki paketi açınca yeniden öfkelendi. Kutunun içi boştu. Kızına gene bağırdı;

 

 ''Birisine hediye verdiğinde kutunun içinde bir şeyler olması lazım. Bunu da mı bilmiyorsun küçük hanım?'' 

 

Küçük kız gözlerinde yaşlarla babasına baktı. ''O kutu boş değil ki baba!'' dedi.

 

 ''İçini öpücüklerimle doldurmuştum!''

 

Adam öyle fena oldu ki... Kızına sarıldı; beraber ağladılar. Adam o altın kutuyu ömrünün sonuna kadar yatağının başucunda sakladı. Ne zaman keyfi kaçsa, ne zaman morali bozulsa, ne zaman kendini kötü hissetse kutuya koşar, içinde minik kızının sevgi ile doldurduğu hayali öpücüklerinden birisini çıkarırdı.

 

******

 

Yeni yılın hepimize sağlık ve mutluluk, ülkemize de yolsuzluklardan uzak huzurlu bir ortam getirmesi dileğiyle iyi seneler...

 

 

NOT:  Bu öyküyü paylaşırken öykü sahibinin kim olduğunu bulamamıştım. İbrahim Aslan arkadaşım bu öyküyü yazan kişinin Fazilet Kübra olduğunu bana hatırlattı. Kendisi de link vermiş. Kendisine teşekkür ederim.  Ben beğendiğim bu öyküyü güncel bulup sadece paylaştım. Tıpkı mizah kategorisinde bazı kişilerin bilinen fıkraları paylaştıkları gibi....